2. Surat Al-Baqarah, Medinan,
286 verses
٢. سورة البقرة, مدنية, 286
آية
بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
الم ﴿١﴾ ذٰلِكَ الكِتٰبُ لا رَيبَ ۛ
فيهِ ۛ هُدًى لِلمُتَّقينَ ﴿٢﴾ الَّذينَ يُؤمِنونَ بِالغَيبِ وَيُقيمونَ
الصَّلوٰةَ وَمِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ ﴿٣﴾ وَالَّذينَ يُؤمِنونَ بِما أُنزِلَ
إِلَيكَ وَما أُنزِلَ مِن قَبلِكَ وَبِالءاخِرَةِ هُم يوقِنونَ ﴿٤﴾ أُولٰئِكَ
عَلىٰ هُدًى مِن رَبِّهِم ۖ وَأُولٰئِكَ هُمُ المُفلِحونَ ﴿٥﴾ إِنَّ الَّذينَ
كَفَروا سَواءٌ عَلَيهِم ءَأَنذَرتَهُم أَم لَم تُنذِرهُم لا يُؤمِنونَ ﴿٦﴾ خَتَمَ
اللَّهُ عَلىٰ قُلوبِهِم وَعَلىٰ سَمعِهِم ۖ وَعَلىٰ أَبصٰرِهِم غِشٰوَةٌ ۖ
وَلَهُم عَذابٌ عَظيمٌ ﴿٧﴾ وَمِنَ النّاسِ مَن يَقولُ ءامَنّا بِاللَّهِ
وَبِاليَومِ الءاخِرِ وَما هُم بِمُؤمِنينَ ﴿٨﴾ يُخٰدِعونَ اللَّهَ وَالَّذينَ
ءامَنوا وَما يَخدَعونَ إِلّا أَنفُسَهُم وَما يَشعُرونَ ﴿٩﴾ فى قُلوبِهِم مَرَضٌ
فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ بِما كانوا يَكذِبونَ ﴿١٠﴾
وَإِذا قيلَ لَهُم لا تُفسِدوا فِى الأَرضِ قالوا إِنَّما نَحنُ مُصلِحونَ ﴿١١﴾
أَلا إِنَّهُم هُمُ المُفسِدونَ وَلٰكِن لا يَشعُرونَ ﴿١٢﴾ وَإِذا قيلَ لَهُم
ءامِنوا كَما ءامَنَ النّاسُ قالوا أَنُؤمِنُ كَما ءامَنَ السُّفَهاءُ ۗ أَلا
إِنَّهُم هُمُ السُّفَهاءُ وَلٰكِن لا يَعلَمونَ ﴿١٣﴾ وَإِذا لَقُوا الَّذينَ
ءامَنوا قالوا ءامَنّا وَإِذا خَلَوا إِلىٰ شَيٰطينِهِم قالوا إِنّا مَعَكُم
إِنَّما نَحنُ مُستَهزِءونَ ﴿١٤﴾ اللَّهُ يَستَهزِئُ بِهِم وَيَمُدُّهُم فى
طُغيٰنِهِم يَعمَهونَ ﴿١٥﴾ أُولٰئِكَ الَّذينَ اشتَرَوُا الضَّلٰلَةَ بِالهُدىٰ
فَما رَبِحَت تِجٰرَتُهُم وَما كانوا مُهتَدينَ ﴿١٦﴾ مَثَلُهُم كَمَثَلِ الَّذِى
استَوقَدَ نارًا فَلَمّا أَضاءَت ما حَولَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنورِهِم وَتَرَكَهُم
فى ظُلُمٰتٍ لا يُبصِرونَ ﴿١٧﴾ صُمٌّ بُكمٌ عُمىٌ فَهُم لا يَرجِعونَ ﴿١٨﴾ أَو
كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فيهِ ظُلُمٰتٌ وَرَعدٌ وَبَرقٌ يَجعَلونَ أَصٰبِعَهُم فى
ءاذانِهِم مِنَ الصَّوٰعِقِ حَذَرَ المَوتِ ۚ وَاللَّهُ مُحيطٌ بِالكٰفِرينَ ﴿١٩﴾
يَكادُ البَرقُ يَخطَفُ أَبصٰرَهُم ۖ كُلَّما أَضاءَ لَهُم مَشَوا فيهِ وَإِذا
أَظلَمَ عَلَيهِم قاموا ۚ وَلَو شاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمعِهِم وَأَبصٰرِهِم ۚ
إِنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ ﴿٢٠﴾ يٰأَيُّهَا النّاسُ اعبُدوا
رَبَّكُمُ الَّذى خَلَقَكُم وَالَّذينَ مِن قَبلِكُم لَعَلَّكُم تَتَّقونَ ﴿٢١﴾
الَّذى جَعَلَ لَكُمُ الأَرضَ فِرٰشًا وَالسَّماءَ بِناءً وَأَنزَلَ مِنَ
السَّماءِ ماءً فَأَخرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرٰتِ رِزقًا لَكُم ۖ فَلا تَجعَلوا
لِلَّهِ أَندادًا وَأَنتُم تَعلَمونَ ﴿٢٢﴾ وَإِن كُنتُم فى رَيبٍ مِمّا نَزَّلنا
عَلىٰ عَبدِنا فَأتوا بِسورَةٍ مِن مِثلِهِ وَادعوا شُهَداءَكُم مِن دونِ اللَّهِ
إِن كُنتُم صٰدِقينَ ﴿٢٣﴾ فَإِن لَم تَفعَلوا وَلَن تَفعَلوا فَاتَّقُوا النّارَ
الَّتى وَقودُهَا النّاسُ وَالحِجارَةُ ۖ أُعِدَّت لِلكٰفِرينَ ﴿٢٤﴾ وَبَشِّرِ
الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ أَنَّ لَهُم جَنّٰتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا
الأَنهٰرُ ۖ كُلَّما رُزِقوا مِنها مِن ثَمَرَةٍ رِزقًا ۙ قالوا هٰذَا الَّذى رُزِقنا
مِن قَبلُ ۖ وَأُتوا بِهِ مُتَشٰبِهًا ۖ وَلَهُم فيها أَزوٰجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُم
فيها خٰلِدونَ ﴿٢٥﴾ إِنَّ اللَّهَ لا يَستَحيۦ أَن يَضرِبَ مَثَلًا ما بَعوضَةً
فَما فَوقَها ۚ فَأَمَّا الَّذينَ ءامَنوا فَيَعلَمونَ أَنَّهُ الحَقُّ مِن
رَبِّهِم ۖ وَأَمَّا الَّذينَ كَفَروا فَيَقولونَ ماذا أَرادَ اللَّهُ بِهٰذا
مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثيرًا وَيَهدى بِهِ كَثيرًا ۚ وَما يُضِلُّ بِهِ إِلَّا
الفٰسِقينَ ﴿٢٦﴾ الَّذينَ يَنقُضونَ عَهدَ اللَّهِ مِن بَعدِ ميثٰقِهِ وَيَقطَعونَ
ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يوصَلَ وَيُفسِدونَ فِى الأَرضِ ۚ أُولٰئِكَ هُمُ
الخٰسِرونَ ﴿٢٧﴾ كَيفَ تَكفُرونَ بِاللَّهِ وَكُنتُم أَموٰتًا فَأَحيٰكُم ۖ ثُمَّ
يُميتُكُم ثُمَّ يُحييكُم ثُمَّ إِلَيهِ تُرجَعونَ ﴿٢٨﴾ هُوَ الَّذى خَلَقَ لَكُم
ما فِى الأَرضِ جَميعًا ثُمَّ استَوىٰ إِلَى السَّماءِ فَسَوّىٰهُنَّ سَبعَ
سَمٰوٰتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ ﴿٢٩﴾ وَإِذ قالَ رَبُّكَ لِلمَلٰئِكَةِ
إِنّى جاعِلٌ فِى الأَرضِ خَليفَةً ۖ قالوا أَتَجعَلُ فيها مَن يُفسِدُ فيها
وَيَسفِكُ الدِّماءَ وَنَحنُ نُسَبِّحُ بِحَمدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قالَ إِنّى
أَعلَمُ ما لا تَعلَمونَ ﴿٣٠﴾ وَعَلَّمَ ءادَمَ الأَسماءَ كُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُم
عَلَى المَلٰئِكَةِ فَقالَ أَنبِـٔونى بِأَسماءِ هٰؤُلاءِ إِن كُنتُم صٰدِقينَ ﴿٣١﴾
قالوا سُبحٰنَكَ لا عِلمَ لَنا إِلّا ما عَلَّمتَنا ۖ إِنَّكَ أَنتَ العَليمُ
الحَكيمُ ﴿٣٢﴾ قالَ يٰـٔادَمُ أَنبِئهُم بِأَسمائِهِم ۖ فَلَمّا أَنبَأَهُم
بِأَسمائِهِم قالَ أَلَم أَقُل لَكُم إِنّى أَعلَمُ غَيبَ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ
وَأَعلَمُ ما تُبدونَ وَما كُنتُم تَكتُمونَ ﴿٣٣﴾ وَإِذ قُلنا لِلمَلٰئِكَةِ
اسجُدوا لِءادَمَ فَسَجَدوا إِلّا إِبليسَ أَبىٰ وَاستَكبَرَ وَكانَ مِنَ
الكٰفِرينَ ﴿٣٤﴾ وَقُلنا يٰـٔادَمُ اسكُن أَنتَ وَزَوجُكَ الجَنَّةَ وَكُلا مِنها
رَغَدًا حَيثُ شِئتُما وَلا تَقرَبا هٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكونا مِنَ الظّٰلِمينَ
﴿٣٥﴾ فَأَزَلَّهُمَا الشَّيطٰنُ عَنها فَأَخرَجَهُما مِمّا كانا فيهِ ۖ وَقُلنَا
اهبِطوا بَعضُكُم لِبَعضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُم فِى الأَرضِ مُستَقَرٌّ وَمَتٰعٌ
إِلىٰ حينٍ ﴿٣٦﴾ فَتَلَقّىٰ ءادَمُ مِن رَبِّهِ كَلِمٰتٍ فَتابَ عَلَيهِ ۚ إِنَّهُ
هُوَ التَّوّابُ الرَّحيمُ ﴿٣٧﴾ قُلنَا اهبِطوا مِنها جَميعًا ۖ فَإِمّا
يَأتِيَنَّكُم مِنّى هُدًى فَمَن تَبِعَ هُداىَ فَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم
يَحزَنونَ ﴿٣٨﴾ وَالَّذينَ كَفَروا وَكَذَّبوا بِـٔايٰتِنا أُولٰئِكَ أَصحٰبُ
النّارِ ۖ هُم فيها خٰلِدونَ ﴿٣٩﴾ يٰبَنى إِسرٰءيلَ اذكُروا نِعمَتِىَ الَّتى
أَنعَمتُ عَلَيكُم وَأَوفوا بِعَهدى أوفِ بِعَهدِكُم وَإِيّٰىَ فَارهَبونِ ﴿٤٠﴾
وَءامِنوا بِما أَنزَلتُ مُصَدِّقًا لِما مَعَكُم وَلا تَكونوا أَوَّلَ كافِرٍ
بِهِ ۖ وَلا تَشتَروا بِـٔايٰتى ثَمَنًا قَليلًا وَإِيّٰىَ فَاتَّقونِ ﴿٤١﴾ وَلا
تَلبِسُوا الحَقَّ بِالبٰطِلِ وَتَكتُمُوا الحَقَّ وَأَنتُم تَعلَمونَ ﴿٤٢﴾
وَأَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَءاتُوا الزَّكوٰةَ وَاركَعوا مَعَ الرّٰكِعينَ ﴿٤٣﴾
أَتَأمُرونَ النّاسَ بِالبِرِّ وَتَنسَونَ أَنفُسَكُم وَأَنتُم تَتلونَ الكِتٰبَ ۚ
أَفَلا تَعقِلونَ ﴿٤٤﴾ وَاستَعينوا بِالصَّبرِ وَالصَّلوٰةِ ۚ وَإِنَّها
لَكَبيرَةٌ إِلّا عَلَى الخٰشِعينَ ﴿٤٥﴾ الَّذينَ يَظُنّونَ أَنَّهُم مُلٰقوا
رَبِّهِم وَأَنَّهُم إِلَيهِ رٰجِعونَ ﴿٤٦﴾ يٰبَنى إِسرٰءيلَ اذكُروا نِعمَتِىَ
الَّتى أَنعَمتُ عَلَيكُم وَأَنّى فَضَّلتُكُم عَلَى العٰلَمينَ ﴿٤٧﴾ وَاتَّقوا
يَومًا لا تَجزى نَفسٌ عَن نَفسٍ شَيـًٔا وَلا يُقبَلُ مِنها شَفٰعَةٌ وَلا
يُؤخَذُ مِنها عَدلٌ وَلا هُم يُنصَرونَ ﴿٤٨﴾ وَإِذ نَجَّينٰكُم مِن ءالِ فِرعَونَ
يَسومونَكُم سوءَ العَذابِ يُذَبِّحونَ أَبناءَكُم وَيَستَحيونَ نِساءَكُم ۚ وَفى
ذٰلِكُم بَلاءٌ مِن رَبِّكُم عَظيمٌ ﴿٤٩﴾ وَإِذ فَرَقنا بِكُمُ البَحرَ
فَأَنجَينٰكُم وَأَغرَقنا ءالَ فِرعَونَ وَأَنتُم تَنظُرونَ ﴿٥٠﴾ وَإِذ وٰعَدنا
موسىٰ أَربَعينَ لَيلَةً ثُمَّ اتَّخَذتُمُ العِجلَ مِن بَعدِهِ وَأَنتُم ظٰلِمونَ
﴿٥١﴾ ثُمَّ عَفَونا عَنكُم مِن بَعدِ ذٰلِكَ لَعَلَّكُم تَشكُرونَ ﴿٥٢﴾ وَإِذ
ءاتَينا موسَى الكِتٰبَ وَالفُرقانَ لَعَلَّكُم تَهتَدونَ ﴿٥٣﴾ وَإِذ قالَ موسىٰ
لِقَومِهِ يٰقَومِ إِنَّكُم ظَلَمتُم أَنفُسَكُم بِاتِّخاذِكُمُ العِجلَ فَتوبوا
إِلىٰ بارِئِكُم فَاقتُلوا أَنفُسَكُم ذٰلِكُم خَيرٌ لَكُم عِندَ بارِئِكُم فَتابَ
عَلَيكُم ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيمُ ﴿٥٤﴾ وَإِذ قُلتُم يٰموسىٰ لَن
نُؤمِنَ لَكَ حَتّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهرَةً فَأَخَذَتكُمُ الصّٰعِقَةُ وَأَنتُم
تَنظُرونَ ﴿٥٥﴾ ثُمَّ بَعَثنٰكُم مِن بَعدِ مَوتِكُم لَعَلَّكُم تَشكُرونَ ﴿٥٦﴾
وَظَلَّلنا عَلَيكُمُ الغَمامَ وَأَنزَلنا عَلَيكُمُ المَنَّ وَالسَّلوىٰ ۖ كُلوا
مِن طَيِّبٰتِ ما رَزَقنٰكُم ۖ وَما ظَلَمونا وَلٰكِن كانوا أَنفُسَهُم يَظلِمونَ ﴿٥٧﴾
وَإِذ قُلنَا ادخُلوا هٰذِهِ القَريَةَ فَكُلوا مِنها حَيثُ شِئتُم رَغَدًا
وَادخُلُوا البابَ سُجَّدًا وَقولوا حِطَّةٌ نَغفِر لَكُم خَطٰيٰكُم ۚ وَسَنَزيدُ
المُحسِنينَ ﴿٥٨﴾ فَبَدَّلَ الَّذينَ ظَلَموا قَولًا غَيرَ الَّذى قيلَ لَهُم
فَأَنزَلنا عَلَى الَّذينَ ظَلَموا رِجزًا مِنَ السَّماءِ بِما كانوا يَفسُقونَ ﴿٥٩﴾
وَإِذِ استَسقىٰ موسىٰ لِقَومِهِ فَقُلنَا اضرِب بِعَصاكَ الحَجَرَ ۖ فَانفَجَرَت
مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَينًا ۖ قَد عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشرَبَهُم ۖ كُلوا
وَاشرَبوا مِن رِزقِ اللَّهِ وَلا تَعثَوا فِى الأَرضِ مُفسِدينَ ﴿٦٠﴾ وَإِذ
قُلتُم يٰموسىٰ لَن نَصبِرَ عَلىٰ طَعامٍ وٰحِدٍ فَادعُ لَنا رَبَّكَ يُخرِج لَنا
مِمّا تُنبِتُ الأَرضُ مِن بَقلِها وَقِثّائِها وَفومِها وَعَدَسِها وَبَصَلِها ۖ
قالَ أَتَستَبدِلونَ الَّذى هُوَ أَدنىٰ بِالَّذى هُوَ خَيرٌ ۚ اهبِطوا مِصرًا
فَإِنَّ لَكُم ما سَأَلتُم ۗ وَضُرِبَت عَلَيهِمُ الذِّلَّةُ وَالمَسكَنَةُ وَباءو
بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ۗ ذٰلِكَ بِأَنَّهُم كانوا يَكفُرونَ بِـٔايٰتِ اللَّهِ
وَيَقتُلونَ النَّبِيّۦنَ بِغَيرِ الحَقِّ ۗ ذٰلِكَ بِما عَصَوا وَكانوا يَعتَدونَ
﴿٦١﴾ إِنَّ الَّذينَ ءامَنوا وَالَّذينَ هادوا وَالنَّصٰرىٰ وَالصّٰبِـٔينَ مَن
ءامَنَ بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ وَعَمِلَ صٰلِحًا فَلَهُم أَجرُهُم عِندَ
رَبِّهِم وَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ ﴿٦٢﴾ وَإِذ أَخَذنا ميثٰقَكُم
وَرَفَعنا فَوقَكُمُ الطّورَ خُذوا ما ءاتَينٰكُم بِقُوَّةٍ وَاذكُروا ما فيهِ
لَعَلَّكُم تَتَّقونَ ﴿٦٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّيتُم مِن بَعدِ ذٰلِكَ ۖ فَلَولا فَضلُ
اللَّهِ عَلَيكُم وَرَحمَتُهُ لَكُنتُم مِنَ الخٰسِرينَ ﴿٦٤﴾ وَلَقَد عَلِمتُمُ
الَّذينَ اعتَدَوا مِنكُم فِى السَّبتِ فَقُلنا لَهُم كونوا قِرَدَةً خٰسِـٔينَ ﴿٦٥﴾
فَجَعَلنٰها نَكٰلًا لِما بَينَ يَدَيها وَما خَلفَها وَمَوعِظَةً لِلمُتَّقينَ ﴿٦٦﴾
وَإِذ قالَ موسىٰ لِقَومِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأمُرُكُم أَن تَذبَحوا بَقَرَةً ۖ
قالوا أَتَتَّخِذُنا هُزُوًا ۖ قالَ أَعوذُ بِاللَّهِ أَن أَكونَ مِنَ الجٰهِلينَ ﴿٦٧﴾
قالُوا ادعُ لَنا رَبَّكَ يُبَيِّن لَنا ما هِىَ ۚ قالَ إِنَّهُ يَقولُ إِنَّها
بَقَرَةٌ لا فارِضٌ وَلا بِكرٌ عَوانٌ بَينَ ذٰلِكَ ۖ فَافعَلوا ما تُؤمَرونَ ﴿٦٨﴾
قالُوا ادعُ لَنا رَبَّكَ يُبَيِّن لَنا ما لَونُها ۚ قالَ إِنَّهُ يَقولُ إِنَّها
بَقَرَةٌ صَفراءُ فاقِعٌ لَونُها تَسُرُّ النّٰظِرينَ ﴿٦٩﴾ قالُوا ادعُ لَنا
رَبَّكَ يُبَيِّن لَنا ما هِىَ إِنَّ البَقَرَ تَشٰبَهَ عَلَينا وَإِنّا إِن شاءَ
اللَّهُ لَمُهتَدونَ ﴿٧٠﴾ قالَ إِنَّهُ يَقولُ إِنَّها بَقَرَةٌ لا ذَلولٌ تُثيرُ
الأَرضَ وَلا تَسقِى الحَرثَ مُسَلَّمَةٌ لا شِيَةَ فيها ۚ قالُوا الـٰٔنَ جِئتَ
بِالحَقِّ ۚ فَذَبَحوها وَما كادوا يَفعَلونَ ﴿٧١﴾ وَإِذ قَتَلتُم نَفسًا
فَادّٰرَءتُم فيها ۖ وَاللَّهُ مُخرِجٌ ما كُنتُم تَكتُمونَ ﴿٧٢﴾ فَقُلنَا
اضرِبوهُ بِبَعضِها ۚ كَذٰلِكَ يُحىِ اللَّهُ المَوتىٰ وَيُريكُم ءايٰتِهِ
لَعَلَّكُم تَعقِلونَ ﴿٧٣﴾ ثُمَّ قَسَت قُلوبُكُم مِن بَعدِ ذٰلِكَ فَهِىَ
كَالحِجارَةِ أَو أَشَدُّ قَسوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الحِجارَةِ لَما يَتَفَجَّرُ
مِنهُ الأَنهٰرُ ۚ وَإِنَّ مِنها لَما يَشَّقَّقُ فَيَخرُجُ مِنهُ الماءُ ۚ
وَإِنَّ مِنها لَما يَهبِطُ مِن خَشيَةِ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغٰفِلٍ عَمّا
تَعمَلونَ ﴿٧٤﴾ أَفَتَطمَعونَ أَن يُؤمِنوا لَكُم وَقَد كانَ فَريقٌ مِنهُم يَسمَعونَ
كَلٰمَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفونَهُ مِن بَعدِ ما عَقَلوهُ وَهُم يَعلَمونَ ﴿٧٥﴾
وَإِذا لَقُوا الَّذينَ ءامَنوا قالوا ءامَنّا وَإِذا خَلا بَعضُهُم إِلىٰ بَعضٍ
قالوا أَتُحَدِّثونَهُم بِما فَتَحَ اللَّهُ عَلَيكُم لِيُحاجّوكُم بِهِ عِندَ
رَبِّكُم ۚ أَفَلا تَعقِلونَ ﴿٧٦﴾ أَوَلا يَعلَمونَ أَنَّ اللَّهَ يَعلَمُ ما
يُسِرّونَ وَما يُعلِنونَ ﴿٧٧﴾ وَمِنهُم أُمِّيّونَ لا يَعلَمونَ الكِتٰبَ إِلّا
أَمانِىَّ وَإِن هُم إِلّا يَظُنّونَ ﴿٧٨﴾ فَوَيلٌ لِلَّذينَ يَكتُبونَ الكِتٰبَ
بِأَيديهِم ثُمَّ يَقولونَ هٰذا مِن عِندِ اللَّهِ لِيَشتَروا بِهِ ثَمَنًا
قَليلًا ۖ فَوَيلٌ لَهُم مِمّا كَتَبَت أَيديهِم وَوَيلٌ لَهُم مِمّا يَكسِبونَ ﴿٧٩﴾
وَقالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ إِلّا أَيّامًا مَعدودَةً ۚ قُل أَتَّخَذتُم عِندَ
اللَّهِ عَهدًا فَلَن يُخلِفَ اللَّهُ عَهدَهُ ۖ أَم تَقولونَ عَلَى اللَّهِ ما لا
تَعلَمونَ ﴿٨٠﴾ بَلىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحٰطَت بِهِ خَطيـَٔتُهُ
فَأُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ ۖ هُم فيها خٰلِدونَ ﴿٨١﴾ وَالَّذينَ ءامَنوا
وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ أُولٰئِكَ أَصحٰبُ الجَنَّةِ ۖ هُم فيها خٰلِدونَ ﴿٨٢﴾
وَإِذ أَخَذنا ميثٰقَ بَنى إِسرٰءيلَ لا تَعبُدونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالوٰلِدَينِ
إِحسانًا وَذِى القُربىٰ وَاليَتٰمىٰ وَالمَسٰكينِ وَقولوا لِلنّاسِ حُسنًا
وَأَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَءاتُوا الزَّكوٰةَ ثُمَّ تَوَلَّيتُم إِلّا قَليلًا
مِنكُم وَأَنتُم مُعرِضونَ ﴿٨٣﴾ وَإِذ أَخَذنا ميثٰقَكُم لا تَسفِكونَ دِماءَكُم
وَلا تُخرِجونَ أَنفُسَكُم مِن دِيٰرِكُم ثُمَّ أَقرَرتُم وَأَنتُم تَشهَدونَ ﴿٨٤﴾
ثُمَّ أَنتُم هٰؤُلاءِ تَقتُلونَ أَنفُسَكُم وَتُخرِجونَ فَريقًا مِنكُم مِن
دِيٰرِهِم تَظٰهَرونَ عَلَيهِم بِالإِثمِ وَالعُدوٰنِ وَإِن يَأتوكُم أُسٰرىٰ
تُفٰدوهُم وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيكُم إِخراجُهُم ۚ أَفَتُؤمِنونَ بِبَعضِ الكِتٰبِ
وَتَكفُرونَ بِبَعضٍ ۚ فَما جَزاءُ مَن يَفعَلُ ذٰلِكَ مِنكُم إِلّا خِزىٌ فِى
الحَيوٰةِ الدُّنيا ۖ وَيَومَ القِيٰمَةِ يُرَدّونَ إِلىٰ أَشَدِّ العَذابِ ۗ
وَمَا اللَّهُ بِغٰفِلٍ عَمّا تَعمَلونَ ﴿٨٥﴾ أُولٰئِكَ الَّذينَ اشتَرَوُا
الحَيوٰةَ الدُّنيا بِالءاخِرَةِ ۖ فَلا يُخَفَّفُ عَنهُمُ العَذابُ وَلا هُم
يُنصَرونَ ﴿٨٦﴾ وَلَقَد ءاتَينا موسَى الكِتٰبَ وَقَفَّينا مِن بَعدِهِ
بِالرُّسُلِ ۖ وَءاتَينا عيسَى ابنَ مَريَمَ البَيِّنٰتِ وَأَيَّدنٰهُ بِروحِ
القُدُسِ ۗ أَفَكُلَّما جاءَكُم رَسولٌ بِما لا تَهوىٰ أَنفُسُكُمُ استَكبَرتُم
فَفَريقًا كَذَّبتُم وَفَريقًا تَقتُلونَ ﴿٨٧﴾ وَقالوا قُلوبُنا غُلفٌ ۚ بَل
لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفرِهِم فَقَليلًا ما يُؤمِنونَ ﴿٨٨﴾ وَلَمّا جاءَهُم
كِتٰبٌ مِن عِندِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم وَكانوا مِن قَبلُ يَستَفتِحونَ
عَلَى الَّذينَ كَفَروا فَلَمّا جاءَهُم ما عَرَفوا كَفَروا بِهِ ۚ فَلَعنَةُ
اللَّهِ عَلَى الكٰفِرينَ ﴿٨٩﴾ بِئسَمَا اشتَرَوا بِهِ أَنفُسَهُم أَن يَكفُروا
بِما أَنزَلَ اللَّهُ بَغيًا أَن يُنَزِّلَ اللَّهُ مِن فَضلِهِ عَلىٰ مَن يَشاءُ
مِن عِبادِهِ ۖ فَباءو بِغَضَبٍ عَلىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلكٰفِرينَ عَذابٌ مُهينٌ ﴿٩٠﴾
وَإِذا قيلَ لَهُم ءامِنوا بِما أَنزَلَ اللَّهُ قالوا نُؤمِنُ بِما أُنزِلَ
عَلَينا وَيَكفُرونَ بِما وَراءَهُ وَهُوَ الحَقُّ مُصَدِّقًا لِما مَعَهُم ۗ قُل
فَلِمَ تَقتُلونَ أَنبِياءَ اللَّهِ مِن قَبلُ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ ﴿٩١﴾ وَلَقَد
جاءَكُم موسىٰ بِالبَيِّنٰتِ ثُمَّ اتَّخَذتُمُ العِجلَ مِن بَعدِهِ وَأَنتُم
ظٰلِمونَ ﴿٩٢﴾ وَإِذ أَخَذنا ميثٰقَكُم وَرَفَعنا فَوقَكُمُ الطّورَ خُذوا ما
ءاتَينٰكُم بِقُوَّةٍ وَاسمَعوا ۖ قالوا سَمِعنا وَعَصَينا وَأُشرِبوا فى
قُلوبِهِمُ العِجلَ بِكُفرِهِم ۚ قُل بِئسَما يَأمُرُكُم بِهِ إيمٰنُكُم إِن
كُنتُم مُؤمِنينَ ﴿٩٣﴾ قُل إِن كانَت لَكُمُ الدّارُ الءاخِرَةُ عِندَ اللَّهِ
خالِصَةً مِن دونِ النّاسِ فَتَمَنَّوُا المَوتَ إِن كُنتُم صٰدِقينَ ﴿٩٤﴾ وَلَن
يَتَمَنَّوهُ أَبَدًا بِما قَدَّمَت أَيديهِم ۗ وَاللَّهُ عَليمٌ بِالظّٰلِمينَ ﴿٩٥﴾
وَلَتَجِدَنَّهُم أَحرَصَ النّاسِ عَلىٰ حَيوٰةٍ وَمِنَ الَّذينَ أَشرَكوا ۚ
يَوَدُّ أَحَدُهُم لَو يُعَمَّرُ أَلفَ سَنَةٍ وَما هُوَ بِمُزَحزِحِهِ مِنَ
العَذابِ أَن يُعَمَّرَ ۗ وَاللَّهُ بَصيرٌ بِما يَعمَلونَ ﴿٩٦﴾ قُل مَن كانَ
عَدُوًّا لِجِبريلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلىٰ قَلبِكَ بِإِذنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا
لِما بَينَ يَدَيهِ وَهُدًى وَبُشرىٰ لِلمُؤمِنينَ ﴿٩٧﴾ مَن كانَ عَدُوًّا لِلَّهِ
وَمَلٰئِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبريلَ وَميكىٰلَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ
لِلكٰفِرينَ ﴿٩٨﴾ وَلَقَد أَنزَلنا إِلَيكَ ءايٰتٍ بَيِّنٰتٍ ۖ وَما يَكفُرُ بِها
إِلَّا الفٰسِقونَ ﴿٩٩﴾ أَوَكُلَّما عٰهَدوا عَهدًا نَبَذَهُ فَريقٌ مِنهُم ۚ بَل
أَكثَرُهُم لا يُؤمِنونَ ﴿١٠٠﴾ وَلَمّا جاءَهُم رَسولٌ مِن عِندِ اللَّهِ
مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُم نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ كِتٰبَ
اللَّهِ وَراءَ ظُهورِهِم كَأَنَّهُم لا يَعلَمونَ ﴿١٠١﴾ وَاتَّبَعوا ما تَتلُوا
الشَّيٰطينُ عَلىٰ مُلكِ سُلَيمٰنَ ۖ وَما كَفَرَ سُلَيمٰنُ وَلٰكِنَّ الشَّيٰطينَ
كَفَروا يُعَلِّمونَ النّاسَ السِّحرَ وَما أُنزِلَ عَلَى المَلَكَينِ بِبابِلَ
هٰروتَ وَمٰروتَ ۚ وَما يُعَلِّمانِ مِن أَحَدٍ حَتّىٰ يَقولا إِنَّما نَحنُ
فِتنَةٌ فَلا تَكفُر ۖ فَيَتَعَلَّمونَ مِنهُما ما يُفَرِّقونَ بِهِ بَينَ المَرءِ
وَزَوجِهِ ۚ وَما هُم بِضارّينَ بِهِ مِن أَحَدٍ إِلّا بِإِذنِ اللَّهِ ۚ
وَيَتَعَلَّمونَ ما يَضُرُّهُم وَلا يَنفَعُهُم ۚ وَلَقَد عَلِموا لَمَنِ
اشتَرىٰهُ ما لَهُ فِى الءاخِرَةِ مِن خَلٰقٍ ۚ وَلَبِئسَ ما شَرَوا بِهِ
أَنفُسَهُم ۚ لَو كانوا يَعلَمونَ ﴿١٠٢﴾ وَلَو أَنَّهُم ءامَنوا وَاتَّقَوا
لَمَثوبَةٌ مِن عِندِ اللَّهِ خَيرٌ ۖ لَو كانوا يَعلَمونَ ﴿١٠٣﴾ يٰأَيُّهَا
الَّذينَ ءامَنوا لا تَقولوا رٰعِنا وَقولُوا انظُرنا وَاسمَعوا ۗ وَلِلكٰفِرينَ
عَذابٌ أَليمٌ ﴿١٠٤﴾ ما يَوَدُّ الَّذينَ كَفَروا مِن أَهلِ الكِتٰبِ وَلَا
المُشرِكينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيكُم مِن خَيرٍ مِن رَبِّكُم ۗ وَاللَّهُ يَختَصُّ
بِرَحمَتِهِ مَن يَشاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الفَضلِ العَظيمِ ﴿١٠٥﴾ ما نَنسَخ مِن
ءايَةٍ أَو نُنسِها نَأتِ بِخَيرٍ مِنها أَو مِثلِها ۗ أَلَم تَعلَم أَنَّ اللَّهَ
عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ ﴿١٠٦﴾ أَلَم تَعلَم أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلكُ
السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ ۗ وَما لَكُم مِن دونِ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَلا نَصيرٍ ﴿١٠٧﴾
أَم تُريدونَ أَن تَسـَٔلوا رَسولَكُم كَما سُئِلَ موسىٰ مِن قَبلُ ۗ وَمَن
يَتَبَدَّلِ الكُفرَ بِالإيمٰنِ فَقَد ضَلَّ سَواءَ السَّبيلِ ﴿١٠٨﴾ وَدَّ كَثيرٌ
مِن أَهلِ الكِتٰبِ لَو يَرُدّونَكُم مِن بَعدِ إيمٰنِكُم كُفّارًا حَسَدًا مِن
عِندِ أَنفُسِهِم مِن بَعدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الحَقُّ ۖ فَاعفوا وَاصفَحوا
حَتّىٰ يَأتِىَ اللَّهُ بِأَمرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ ﴿١٠٩﴾
وَأَقيمُوا الصَّلوٰةَ وَءاتُوا الزَّكوٰةَ ۚ وَما تُقَدِّموا لِأَنفُسِكُم مِن
خَيرٍ تَجِدوهُ عِندَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ ﴿١١٠﴾
وَقالوا لَن يَدخُلَ الجَنَّةَ إِلّا مَن كانَ هودًا أَو نَصٰرىٰ ۗ تِلكَ
أَمانِيُّهُم ۗ قُل هاتوا بُرهٰنَكُم إِن كُنتُم صٰدِقينَ ﴿١١١﴾ بَلىٰ مَن أَسلَمَ
وَجهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحسِنٌ فَلَهُ أَجرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلا خَوفٌ عَلَيهِم
وَلا هُم يَحزَنونَ ﴿١١٢﴾ وَقالَتِ اليَهودُ لَيسَتِ النَّصٰرىٰ عَلىٰ شَيءٍ
وَقالَتِ النَّصٰرىٰ لَيسَتِ اليَهودُ عَلىٰ شَيءٍ وَهُم يَتلونَ الكِتٰبَ ۗ
كَذٰلِكَ قالَ الَّذينَ لا يَعلَمونَ مِثلَ قَولِهِم ۚ فَاللَّهُ يَحكُمُ بَينَهُم
يَومَ القِيٰمَةِ فيما كانوا فيهِ يَختَلِفونَ ﴿١١٣﴾ وَمَن أَظلَمُ مِمَّن مَنَعَ
مَسٰجِدَ اللَّهِ أَن يُذكَرَ فيهَا اسمُهُ وَسَعىٰ فى خَرابِها ۚ أُولٰئِكَ ما
كانَ لَهُم أَن يَدخُلوها إِلّا خائِفينَ ۚ لَهُم فِى الدُّنيا خِزىٌ وَلَهُم فِى
الءاخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ ﴿١١٤﴾ وَلِلَّهِ المَشرِقُ وَالمَغرِبُ ۚ فَأَينَما
تُوَلّوا فَثَمَّ وَجهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وٰسِعٌ عَليمٌ ﴿١١٥﴾ وَقالُوا
اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ۗ سُبحٰنَهُ ۖ بَل لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ ۖ
كُلٌّ لَهُ قٰنِتونَ ﴿١١٦﴾ بَديعُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ ۖ وَإِذا قَضىٰ أَمرًا
فَإِنَّما يَقولُ لَهُ كُن فَيَكونُ ﴿١١٧﴾ وَقالَ الَّذينَ لا يَعلَمونَ لَولا
يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَو تَأتينا ءايَةٌ ۗ كَذٰلِكَ قالَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم
مِثلَ قَولِهِم ۘ تَشٰبَهَت قُلوبُهُم ۗ قَد بَيَّنَّا الءايٰتِ لِقَومٍ يوقِنونَ ﴿١١٨﴾
إِنّا أَرسَلنٰكَ بِالحَقِّ بَشيرًا وَنَذيرًا ۖ وَلا تُسـَٔلُ عَن أَصحٰبِ
الجَحيمِ ﴿١١٩﴾ وَلَن تَرضىٰ عَنكَ اليَهودُ وَلَا النَّصٰرىٰ حَتّىٰ تَتَّبِعَ
مِلَّتَهُم ۗ قُل إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الهُدىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعتَ
أَهواءَهُم بَعدَ الَّذى جاءَكَ مِنَ العِلمِ ۙ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ
وَلا نَصيرٍ ﴿١٢٠﴾ الَّذينَ ءاتَينٰهُمُ الكِتٰبَ يَتلونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ
أُولٰئِكَ يُؤمِنونَ بِهِ ۗ وَمَن يَكفُر بِهِ فَأُولٰئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ ﴿١٢١﴾
يٰبَنى إِسرٰءيلَ اذكُروا نِعمَتِىَ الَّتى أَنعَمتُ عَلَيكُم وَأَنّى فَضَّلتُكُم
عَلَى العٰلَمينَ ﴿١٢٢﴾ وَاتَّقوا يَومًا لا تَجزى نَفسٌ عَن نَفسٍ شَيـًٔا وَلا
يُقبَلُ مِنها عَدلٌ وَلا تَنفَعُها شَفٰعَةٌ وَلا هُم يُنصَرونَ ﴿١٢٣﴾ وَإِذِ
ابتَلىٰ إِبرٰهۦمَ رَبُّهُ بِكَلِمٰتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قالَ إِنّى جاعِلُكَ لِلنّاسِ
إِمامًا ۖ قالَ وَمِن ذُرِّيَّتى ۖ قالَ لا يَنالُ عَهدِى الظّٰلِمينَ ﴿١٢٤﴾ وَإِذ
جَعَلنَا البَيتَ مَثابَةً لِلنّاسِ وَأَمنًا وَاتَّخِذوا مِن مَقامِ إِبرٰهۦمَ
مُصَلًّى ۖ وَعَهِدنا إِلىٰ إِبرٰهۦمَ وَإِسمٰعيلَ أَن طَهِّرا بَيتِىَ
لِلطّائِفينَ وَالعٰكِفينَ وَالرُّكَّعِ السُّجودِ ﴿١٢٥﴾ وَإِذ قالَ إِبرٰهۦمُ
رَبِّ اجعَل هٰذا بَلَدًا ءامِنًا وَارزُق أَهلَهُ مِنَ الثَّمَرٰتِ مَن ءامَنَ
مِنهُم بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ ۖ قالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَليلًا
ثُمَّ أَضطَرُّهُ إِلىٰ عَذابِ النّارِ ۖ وَبِئسَ المَصيرُ ﴿١٢٦﴾ وَإِذ يَرفَعُ
إِبرٰهۦمُ القَواعِدَ مِنَ البَيتِ وَإِسمٰعيلُ رَبَّنا تَقَبَّل مِنّا ۖ إِنَّكَ
أَنتَ السَّميعُ العَليمُ ﴿١٢٧﴾ رَبَّنا وَاجعَلنا مُسلِمَينِ لَكَ وَمِن
ذُرِّيَّتِنا أُمَّةً مُسلِمَةً لَكَ وَأَرِنا مَناسِكَنا وَتُب عَلَينا ۖ إِنَّكَ
أَنتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ ﴿١٢٨﴾ رَبَّنا وَابعَث فيهِم رَسولًا مِنهُم يَتلوا
عَلَيهِم ءايٰتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الكِتٰبَ وَالحِكمَةَ وَيُزَكّيهِم ۚ إِنَّكَ
أَنتَ العَزيزُ الحَكيمُ ﴿١٢٩﴾ وَمَن يَرغَبُ عَن مِلَّةِ إِبرٰهۦمَ إِلّا مَن
سَفِهَ نَفسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصطَفَينٰهُ فِى الدُّنيا ۖ وَإِنَّهُ فِى الءاخِرَةِ
لَمِنَ الصّٰلِحينَ ﴿١٣٠﴾ إِذ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسلِم ۖ قالَ أَسلَمتُ لِرَبِّ
العٰلَمينَ ﴿١٣١﴾ وَوَصّىٰ بِها إِبرٰهۦمُ بَنيهِ وَيَعقوبُ يٰبَنِىَّ إِنَّ
اللَّهَ اصطَفىٰ لَكُمُ الدّينَ فَلا تَموتُنَّ إِلّا وَأَنتُم مُسلِمونَ ﴿١٣٢﴾
أَم كُنتُم شُهَداءَ إِذ حَضَرَ يَعقوبَ المَوتُ إِذ قالَ لِبَنيهِ ما تَعبُدونَ
مِن بَعدى قالوا نَعبُدُ إِلٰهَكَ وَإِلٰهَ ءابائِكَ إِبرٰهۦمَ وَإِسمٰعيلَ
وَإِسحٰقَ إِلٰهًا وٰحِدًا وَنَحنُ لَهُ مُسلِمونَ ﴿١٣٣﴾ تِلكَ أُمَّةٌ قَد خَلَت ۖ
لَها ما كَسَبَت وَلَكُم ما كَسَبتُم ۖ وَلا تُسـَٔلونَ عَمّا كانوا يَعمَلونَ ﴿١٣٤﴾
وَقالوا كونوا هودًا أَو نَصٰرىٰ تَهتَدوا ۗ قُل بَل مِلَّةَ إِبرٰهۦمَ حَنيفًا ۖ
وَما كانَ مِنَ المُشرِكينَ ﴿١٣٥﴾ قولوا ءامَنّا بِاللَّهِ وَما أُنزِلَ إِلَينا
وَما أُنزِلَ إِلىٰ إِبرٰهۦمَ وَإِسمٰعيلَ وَإِسحٰقَ وَيَعقوبَ وَالأَسباطِ وَما
أوتِىَ موسىٰ وَعيسىٰ وَما أوتِىَ النَّبِيّونَ مِن رَبِّهِم لا نُفَرِّقُ بَينَ
أَحَدٍ مِنهُم وَنَحنُ لَهُ مُسلِمونَ ﴿١٣٦﴾ فَإِن ءامَنوا بِمِثلِ ما ءامَنتُم
بِهِ فَقَدِ اهتَدَوا ۖ وَإِن تَوَلَّوا فَإِنَّما هُم فى شِقاقٍ ۖ
فَسَيَكفيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّميعُ العَليمُ ﴿١٣٧﴾ صِبغَةَ اللَّهِ ۖ
وَمَن أَحسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبغَةً ۖ وَنَحنُ لَهُ عٰبِدونَ ﴿١٣٨﴾ قُل
أَتُحاجّونَنا فِى اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنا وَرَبُّكُم وَلَنا أَعمٰلُنا وَلَكُم
أَعمٰلُكُم وَنَحنُ لَهُ مُخلِصونَ ﴿١٣٩﴾ أَم تَقولونَ إِنَّ إِبرٰهۦمَ
وَإِسمٰعيلَ وَإِسحٰقَ وَيَعقوبَ وَالأَسباطَ كانوا هودًا أَو نَصٰرىٰ ۗ قُل
ءَأَنتُم أَعلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَن أَظلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهٰدَةً عِندَهُ
مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغٰفِلٍ عَمّا تَعمَلونَ ﴿١٤٠﴾ تِلكَ أُمَّةٌ قَد
خَلَت ۖ لَها ما كَسَبَت وَلَكُم ما كَسَبتُم ۖ وَلا تُسـَٔلونَ عَمّا كانوا
يَعمَلونَ ﴿١٤١﴾ سَيَقولُ السُّفَهاءُ مِنَ النّاسِ ما وَلّىٰهُم عَن قِبلَتِهِمُ
الَّتى كانوا عَلَيها ۚ قُل لِلَّهِ المَشرِقُ وَالمَغرِبُ ۚ يَهدى مَن يَشاءُ
إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ ﴿١٤٢﴾ وَكَذٰلِكَ جَعَلنٰكُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَكونوا
شُهَداءَ عَلَى النّاسِ وَيَكونَ الرَّسولُ عَلَيكُم شَهيدًا ۗ وَما جَعَلنَا
القِبلَةَ الَّتى كُنتَ عَلَيها إِلّا لِنَعلَمَ مَن يَتَّبِعُ الرَّسولَ مِمَّن
يَنقَلِبُ عَلىٰ عَقِبَيهِ ۚ وَإِن كانَت لَكَبيرَةً إِلّا عَلَى الَّذينَ هَدَى
اللَّهُ ۗ وَما كانَ اللَّهُ لِيُضيعَ إيمٰنَكُم ۚ إِنَّ اللَّهَ بِالنّاسِ
لَرَءوفٌ رَحيمٌ ﴿١٤٣﴾ قَد نَرىٰ تَقَلُّبَ وَجهِكَ فِى السَّماءِ ۖ
فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبلَةً تَرضىٰها ۚ فَوَلِّ وَجهَكَ شَطرَ المَسجِدِ الحَرامِ
ۚ وَحَيثُ ما كُنتُم فَوَلّوا وُجوهَكُم شَطرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذينَ أوتُوا
الكِتٰبَ لَيَعلَمونَ أَنَّهُ الحَقُّ مِن رَبِّهِم ۗ وَمَا اللَّهُ بِغٰفِلٍ
عَمّا يَعمَلونَ ﴿١٤٤﴾ وَلَئِن أَتَيتَ الَّذينَ أوتُوا الكِتٰبَ بِكُلِّ ءايَةٍ
ما تَبِعوا قِبلَتَكَ ۚ وَما أَنتَ بِتابِعٍ قِبلَتَهُم ۚ وَما بَعضُهُم بِتابِعٍ
قِبلَةَ بَعضٍ ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعتَ أَهواءَهُم مِن بَعدِ ما جاءَكَ مِنَ العِلمِ
ۙ إِنَّكَ إِذًا لَمِنَ الظّٰلِمينَ ﴿١٤٥﴾ الَّذينَ ءاتَينٰهُمُ الكِتٰبَ
يَعرِفونَهُ كَما يَعرِفونَ أَبناءَهُم ۖ وَإِنَّ فَريقًا مِنهُم لَيَكتُمونَ
الحَقَّ وَهُم يَعلَمونَ ﴿١٤٦﴾ الحَقُّ مِن رَبِّكَ ۖ فَلا تَكونَنَّ مِنَ
المُمتَرينَ ﴿١٤٧﴾ وَلِكُلٍّ وِجهَةٌ هُوَ مُوَلّيها ۖ فَاستَبِقُوا الخَيرٰتِ ۚ
أَينَ ما تَكونوا يَأتِ بِكُمُ اللَّهُ جَميعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ
قَديرٌ ﴿١٤٨﴾ وَمِن حَيثُ خَرَجتَ فَوَلِّ وَجهَكَ شَطرَ المَسجِدِ الحَرامِ ۖ
وَإِنَّهُ لَلحَقُّ مِن رَبِّكَ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغٰفِلٍ عَمّا تَعمَلونَ ﴿١٤٩﴾
وَمِن حَيثُ خَرَجتَ فَوَلِّ وَجهَكَ شَطرَ المَسجِدِ الحَرامِ ۚ وَحَيثُ ما
كُنتُم فَوَلّوا وُجوهَكُم شَطرَهُ لِئَلّا يَكونَ لِلنّاسِ عَلَيكُم حُجَّةٌ
إِلَّا الَّذينَ ظَلَموا مِنهُم فَلا تَخشَوهُم وَاخشَونى وَلِأُتِمَّ نِعمَتى
عَلَيكُم وَلَعَلَّكُم تَهتَدونَ ﴿١٥٠﴾ كَما أَرسَلنا فيكُم رَسولًا مِنكُم يَتلوا
عَلَيكُم ءايٰتِنا وَيُزَكّيكُم وَيُعَلِّمُكُمُ الكِتٰبَ وَالحِكمَةَ
وَيُعَلِّمُكُم ما لَم تَكونوا تَعلَمونَ ﴿١٥١﴾ فَاذكُرونى أَذكُركُم وَاشكُروا لى
وَلا تَكفُرونِ ﴿١٥٢﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا استَعينوا بِالصَّبرِ
وَالصَّلوٰةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصّٰبِرينَ ﴿١٥٣﴾ وَلا تَقولوا لِمَن يُقتَلُ
فى سَبيلِ اللَّهِ أَموٰتٌ ۚ بَل أَحياءٌ وَلٰكِن لا تَشعُرونَ ﴿١٥٤﴾
وَلَنَبلُوَنَّكُم بِشَيءٍ مِنَ الخَوفِ وَالجوعِ وَنَقصٍ مِنَ الأَموٰلِ
وَالأَنفُسِ وَالثَّمَرٰتِ ۗ وَبَشِّرِ الصّٰبِرينَ ﴿١٥٥﴾ الَّذينَ إِذا
أَصٰبَتهُم مُصيبَةٌ قالوا إِنّا لِلَّهِ وَإِنّا إِلَيهِ رٰجِعونَ ﴿١٥٦﴾
أُولٰئِكَ عَلَيهِم صَلَوٰتٌ مِن رَبِّهِم وَرَحمَةٌ ۖ وَأُولٰئِكَ هُمُ
المُهتَدونَ ﴿١٥٧﴾ إِنَّ الصَّفا وَالمَروَةَ مِن شَعائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَن حَجَّ
البَيتَ أَوِ اعتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِما ۚ وَمَن
تَطَوَّعَ خَيرًا فَإِنَّ اللَّهَ شاكِرٌ عَليمٌ ﴿١٥٨﴾ إِنَّ الَّذينَ يَكتُمونَ
ما أَنزَلنا مِنَ البَيِّنٰتِ وَالهُدىٰ مِن بَعدِ ما بَيَّنّٰهُ لِلنّاسِ فِى
الكِتٰبِ ۙ أُولٰئِكَ يَلعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلعَنُهُمُ اللّٰعِنونَ ﴿١٥٩﴾ إِلَّا
الَّذينَ تابوا وَأَصلَحوا وَبَيَّنوا فَأُولٰئِكَ أَتوبُ عَلَيهِم ۚ وَأَنَا
التَّوّابُ الرَّحيمُ ﴿١٦٠﴾ إِنَّ الَّذينَ كَفَروا وَماتوا وَهُم كُفّارٌ
أُولٰئِكَ عَلَيهِم لَعنَةُ اللَّهِ وَالمَلٰئِكَةِ وَالنّاسِ أَجمَعينَ ﴿١٦١﴾
خٰلِدينَ فيها ۖ لا يُخَفَّفُ عَنهُمُ العَذابُ وَلا هُم يُنظَرونَ ﴿١٦٢﴾
وَإِلٰهُكُم إِلٰهٌ وٰحِدٌ ۖ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ الرَّحمٰنُ الرَّحيمُ ﴿١٦٣﴾
إِنَّ فى خَلقِ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضِ وَاختِلٰفِ الَّيلِ وَالنَّهارِ وَالفُلكِ
الَّتى تَجرى فِى البَحرِ بِما يَنفَعُ النّاسَ وَما أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ
السَّماءِ مِن ماءٍ فَأَحيا بِهِ الأَرضَ بَعدَ مَوتِها وَبَثَّ فيها مِن كُلِّ
دابَّةٍ وَتَصريفِ الرِّيٰحِ وَالسَّحابِ المُسَخَّرِ بَينَ السَّماءِ وَالأَرضِ
لَءايٰتٍ لِقَومٍ يَعقِلونَ ﴿١٦٤﴾ وَمِنَ النّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دونِ اللَّهِ
أَندادًا يُحِبّونَهُم كَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذينَ ءامَنوا أَشَدُّ حُبًّا
لِلَّهِ ۗ وَلَو يَرَى الَّذينَ ظَلَموا إِذ يَرَونَ العَذابَ أَنَّ القُوَّةَ
لِلَّهِ جَميعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَديدُ العَذابِ ﴿١٦٥﴾ إِذ تَبَرَّأَ الَّذينَ
اتُّبِعوا مِنَ الَّذينَ اتَّبَعوا وَرَأَوُا العَذابَ وَتَقَطَّعَت بِهِمُ
الأَسبابُ ﴿١٦٦﴾ وَقالَ الَّذينَ اتَّبَعوا لَو أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ
مِنهُم كَما تَبَرَّءوا مِنّا ۗ كَذٰلِكَ يُريهِمُ اللَّهُ أَعمٰلَهُم حَسَرٰتٍ
عَلَيهِم ۖ وَما هُم بِخٰرِجينَ مِنَ النّارِ ﴿١٦٧﴾ يٰأَيُّهَا النّاسُ كُلوا
مِمّا فِى الأَرضِ حَلٰلًا طَيِّبًا وَلا تَتَّبِعوا خُطُوٰتِ الشَّيطٰنِ ۚ
إِنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ مُبينٌ ﴿١٦٨﴾ إِنَّما يَأمُرُكُم بِالسّوءِ وَالفَحشاءِ
وَأَن تَقولوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعلَمونَ ﴿١٦٩﴾ وَإِذا قيلَ لَهُمُ اتَّبِعوا
ما أَنزَلَ اللَّهُ قالوا بَل نَتَّبِعُ ما أَلفَينا عَلَيهِ ءاباءَنا ۗ أَوَلَو
كانَ ءاباؤُهُم لا يَعقِلونَ شَيـًٔا وَلا يَهتَدونَ ﴿١٧٠﴾ وَمَثَلُ الَّذينَ
كَفَروا كَمَثَلِ الَّذى يَنعِقُ بِما لا يَسمَعُ إِلّا دُعاءً وَنِداءً ۚ صُمٌّ
بُكمٌ عُمىٌ فَهُم لا يَعقِلونَ ﴿١٧١﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا كُلوا مِن
طَيِّبٰتِ ما رَزَقنٰكُم وَاشكُروا لِلَّهِ إِن كُنتُم إِيّاهُ تَعبُدونَ ﴿١٧٢﴾
إِنَّما حَرَّمَ عَلَيكُمُ المَيتَةَ وَالدَّمَ وَلَحمَ الخِنزيرِ وَما أُهِلَّ
بِهِ لِغَيرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضطُرَّ غَيرَ باغٍ وَلا عادٍ فَلا إِثمَ عَلَيهِ ۚ
إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ ﴿١٧٣﴾ إِنَّ الَّذينَ يَكتُمونَ ما أَنزَلَ اللَّهُ
مِنَ الكِتٰبِ وَيَشتَرونَ بِهِ ثَمَنًا قَليلًا ۙ أُولٰئِكَ ما يَأكُلونَ فى
بُطونِهِم إِلَّا النّارَ وَلا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَومَ القِيٰمَةِ وَلا
يُزَكّيهِم وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ ﴿١٧٤﴾ أُولٰئِكَ الَّذينَ اشتَرَوُا الضَّلٰلَةَ
بِالهُدىٰ وَالعَذابَ بِالمَغفِرَةِ ۚ فَما أَصبَرَهُم عَلَى النّارِ ﴿١٧٥﴾ ذٰلِكَ
بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الكِتٰبَ بِالحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذينَ اختَلَفوا فِى
الكِتٰبِ لَفى شِقاقٍ بَعيدٍ ﴿١٧٦﴾ لَيسَ البِرَّ أَن تُوَلّوا وُجوهَكُم قِبَلَ
المَشرِقِ وَالمَغرِبِ وَلٰكِنَّ البِرَّ مَن ءامَنَ بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ
وَالمَلٰئِكَةِ وَالكِتٰبِ وَالنَّبِيّۦنَ وَءاتَى المالَ عَلىٰ حُبِّهِ ذَوِى
القُربىٰ وَاليَتٰمىٰ وَالمَسٰكينَ وَابنَ السَّبيلِ وَالسّائِلينَ وَفِى
الرِّقابِ وَأَقامَ الصَّلوٰةَ وَءاتَى الزَّكوٰةَ وَالموفونَ بِعَهدِهِم إِذا
عٰهَدوا ۖ وَالصّٰبِرينَ فِى البَأساءِ وَالضَّرّاءِ وَحينَ البَأسِ ۗ أُولٰئِكَ
الَّذينَ صَدَقوا ۖ وَأُولٰئِكَ هُمُ المُتَّقونَ ﴿١٧٧﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ
ءامَنوا كُتِبَ عَلَيكُمُ القِصاصُ فِى القَتلَى ۖ الحُرُّ بِالحُرِّ وَالعَبدُ
بِالعَبدِ وَالأُنثىٰ بِالأُنثىٰ ۚ فَمَن عُفِىَ لَهُ مِن أَخيهِ شَيءٌ فَاتِّباعٌ
بِالمَعروفِ وَأَداءٌ إِلَيهِ بِإِحسٰنٍ ۗ ذٰلِكَ تَخفيفٌ مِن رَبِّكُم وَرَحمَةٌ
ۗ فَمَنِ اعتَدىٰ بَعدَ ذٰلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَليمٌ ﴿١٧٨﴾ وَلَكُم فِى القِصاصِ
حَيوٰةٌ يٰأُولِى الأَلبٰبِ لَعَلَّكُم تَتَّقونَ ﴿١٧٩﴾ كُتِبَ عَلَيكُم إِذا
حَضَرَ أَحَدَكُمُ المَوتُ إِن تَرَكَ خَيرًا الوَصِيَّةُ لِلوٰلِدَينِ
وَالأَقرَبينَ بِالمَعروفِ ۖ حَقًّا عَلَى المُتَّقينَ ﴿١٨٠﴾ فَمَن بَدَّلَهُ
بَعدَما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثمُهُ عَلَى الَّذينَ يُبَدِّلونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ
سَميعٌ عَليمٌ ﴿١٨١﴾ فَمَن خافَ مِن موصٍ جَنَفًا أَو إِثمًا فَأَصلَحَ بَينَهُم
فَلا إِثمَ عَلَيهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ ﴿١٨٢﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ
ءامَنوا كُتِبَ عَلَيكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِن قَبلِكُم
لَعَلَّكُم تَتَّقونَ ﴿١٨٣﴾ أَيّامًا مَعدودٰتٍ ۚ فَمَن كانَ مِنكُم مَريضًا أَو
عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِن أَيّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذينَ يُطيقونَهُ فِديَةٌ
طَعامُ مِسكينٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَيرًا فَهُوَ خَيرٌ لَهُ ۚ وَأَن تَصوموا خَيرٌ
لَكُم ۖ إِن كُنتُم تَعلَمونَ ﴿١٨٤﴾ شَهرُ رَمَضانَ الَّذى أُنزِلَ فيهِ القُرءانُ
هُدًى لِلنّاسِ وَبَيِّنٰتٍ مِنَ الهُدىٰ وَالفُرقانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ
الشَّهرَ فَليَصُمهُ ۖ وَمَن كانَ مَريضًا أَو عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِن أَيّامٍ
أُخَرَ ۗ يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ اليُسرَ وَلا يُريدُ بِكُمُ العُسرَ وَلِتُكمِلُوا
العِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلىٰ ما هَدىٰكُم وَلَعَلَّكُم تَشكُرونَ ﴿١٨٥﴾
وَإِذا سَأَلَكَ عِبادى عَنّى فَإِنّى قَريبٌ ۖ أُجيبُ دَعوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ
ۖ فَليَستَجيبوا لى وَليُؤمِنوا بى لَعَلَّهُم يَرشُدونَ ﴿١٨٦﴾ أُحِلَّ لَكُم
لَيلَةَ الصِّيامِ الرَّفَثُ إِلىٰ نِسائِكُم ۚ هُنَّ لِباسٌ لَكُم وَأَنتُم
لِباسٌ لَهُنَّ ۗ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُم كُنتُم تَختانونَ أَنفُسَكُم فَتابَ
عَلَيكُم وَعَفا عَنكُم ۖ فَالـٰٔنَ بٰشِروهُنَّ وَابتَغوا ما كَتَبَ اللَّهُ
لَكُم ۚ وَكُلوا وَاشرَبوا حَتّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الخَيطُ الأَبيَضُ مِنَ
الخَيطِ الأَسوَدِ مِنَ الفَجرِ ۖ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى الَّيلِ ۚ وَلا
تُبٰشِروهُنَّ وَأَنتُم عٰكِفونَ فِى المَسٰجِدِ ۗ تِلكَ حُدودُ اللَّهِ فَلا
تَقرَبوها ۗ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ ءايٰتِهِ لِلنّاسِ لَعَلَّهُم يَتَّقونَ ﴿١٨٧﴾
وَلا تَأكُلوا أَموٰلَكُم بَينَكُم بِالبٰطِلِ وَتُدلوا بِها إِلَى الحُكّامِ
لِتَأكُلوا فَريقًا مِن أَموٰلِ النّاسِ بِالإِثمِ وَأَنتُم تَعلَمونَ ﴿١٨٨﴾ يَسـَٔلونَكَ
عَنِ الأَهِلَّةِ ۖ قُل هِىَ مَوٰقيتُ لِلنّاسِ وَالحَجِّ ۗ وَلَيسَ البِرُّ بِأَن
تَأتُوا البُيوتَ مِن ظُهورِها وَلٰكِنَّ البِرَّ مَنِ اتَّقىٰ ۗ وَأتُوا البُيوتَ
مِن أَبوٰبِها ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُم تُفلِحونَ ﴿١٨٩﴾ وَقٰتِلوا فى
سَبيلِ اللَّهِ الَّذينَ يُقٰتِلونَكُم وَلا تَعتَدوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ
المُعتَدينَ ﴿١٩٠﴾ وَاقتُلوهُم حَيثُ ثَقِفتُموهُم وَأَخرِجوهُم مِن حَيثُ
أَخرَجوكُم ۚ وَالفِتنَةُ أَشَدُّ مِنَ القَتلِ ۚ وَلا تُقٰتِلوهُم عِندَ
المَسجِدِ الحَرامِ حَتّىٰ يُقٰتِلوكُم فيهِ ۖ فَإِن قٰتَلوكُم فَاقتُلوهُم ۗ
كَذٰلِكَ جَزاءُ الكٰفِرينَ ﴿١٩١﴾ فَإِنِ انتَهَوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ ﴿١٩٢﴾
وَقٰتِلوهُم حَتّىٰ لا تَكونَ فِتنَةٌ وَيَكونَ الدّينُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ انتَهَوا
فَلا عُدوٰنَ إِلّا عَلَى الظّٰلِمينَ ﴿١٩٣﴾ الشَّهرُ الحَرامُ بِالشَّهرِ
الحَرامِ وَالحُرُمٰتُ قِصاصٌ ۚ فَمَنِ اعتَدىٰ عَلَيكُم فَاعتَدوا عَلَيهِ
بِمِثلِ مَا اعتَدىٰ عَلَيكُم ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ مَعَ
المُتَّقينَ ﴿١٩٤﴾ وَأَنفِقوا فى سَبيلِ اللَّهِ وَلا تُلقوا بِأَيديكُم إِلَى
التَّهلُكَةِ ۛ وَأَحسِنوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ المُحسِنينَ ﴿١٩٥﴾ وَأَتِمُّوا
الحَجَّ وَالعُمرَةَ لِلَّهِ ۚ فَإِن أُحصِرتُم فَمَا استَيسَرَ مِنَ الهَدىِ ۖ
وَلا تَحلِقوا رُءوسَكُم حَتّىٰ يَبلُغَ الهَدىُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَن كانَ مِنكُم
مَريضًا أَو بِهِ أَذًى مِن رَأسِهِ فَفِديَةٌ مِن صِيامٍ أَو صَدَقَةٍ أَو نُسُكٍ
ۚ فَإِذا أَمِنتُم فَمَن تَمَتَّعَ بِالعُمرَةِ إِلَى الحَجِّ فَمَا استَيسَرَ
مِنَ الهَدىِ ۚ فَمَن لَم يَجِد فَصِيامُ ثَلٰثَةِ أَيّامٍ فِى الحَجِّ وَسَبعَةٍ
إِذا رَجَعتُم ۗ تِلكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ۗ ذٰلِكَ لِمَن لَم يَكُن أَهلُهُ
حاضِرِى المَسجِدِ الحَرامِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ شَديدُ
العِقابِ ﴿١٩٦﴾ الحَجُّ أَشهُرٌ مَعلومٰتٌ ۚ فَمَن فَرَضَ فيهِنَّ الحَجَّ فَلا
رَفَثَ وَلا فُسوقَ وَلا جِدالَ فِى الحَجِّ ۗ وَما تَفعَلوا مِن خَيرٍ يَعلَمهُ
اللَّهُ ۗ وَتَزَوَّدوا فَإِنَّ خَيرَ الزّادِ التَّقوىٰ ۚ وَاتَّقونِ يٰأُولِى
الأَلبٰبِ ﴿١٩٧﴾ لَيسَ عَلَيكُم جُناحٌ أَن تَبتَغوا فَضلًا مِن رَبِّكُم ۚ فَإِذا
أَفَضتُم مِن عَرَفٰتٍ فَاذكُرُوا اللَّهَ عِندَ المَشعَرِ الحَرامِ ۖ وَاذكُروهُ
كَما هَدىٰكُم وَإِن كُنتُم مِن قَبلِهِ لَمِنَ الضّالّينَ ﴿١٩٨﴾ ثُمَّ أَفيضوا
مِن حَيثُ أَفاضَ النّاسُ وَاستَغفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ ﴿١٩٩﴾
فَإِذا قَضَيتُم مَنٰسِكَكُم فَاذكُرُوا اللَّهَ كَذِكرِكُم ءاباءَكُم أَو أَشَدَّ
ذِكرًا ۗ فَمِنَ النّاسِ مَن يَقولُ رَبَّنا ءاتِنا فِى الدُّنيا وَما لَهُ فِى
الءاخِرَةِ مِن خَلٰقٍ ﴿٢٠٠﴾ وَمِنهُم مَن يَقولُ رَبَّنا ءاتِنا فِى الدُّنيا
حَسَنَةً وَفِى الءاخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ ﴿٢٠١﴾ أُولٰئِكَ لَهُم
نَصيبٌ مِمّا كَسَبوا ۚ وَاللَّهُ سَريعُ الحِسابِ ﴿٢٠٢﴾ وَاذكُرُوا اللَّهَ فى
أَيّامٍ مَعدودٰتٍ ۚ فَمَن تَعَجَّلَ فى يَومَينِ فَلا إِثمَ عَلَيهِ وَمَن
تَأَخَّرَ فَلا إِثمَ عَلَيهِ ۚ لِمَنِ اتَّقىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعلَموا
أَنَّكُم إِلَيهِ تُحشَرونَ ﴿٢٠٣﴾ وَمِنَ النّاسِ مَن يُعجِبُكَ قَولُهُ فِى
الحَيوٰةِ الدُّنيا وَيُشهِدُ اللَّهَ عَلىٰ ما فى قَلبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ
الخِصامِ ﴿٢٠٤﴾ وَإِذا تَوَلّىٰ سَعىٰ فِى الأَرضِ لِيُفسِدَ فيها وَيُهلِكَ
الحَرثَ وَالنَّسلَ ۗ وَاللَّهُ لا يُحِبُّ الفَسادَ ﴿٢٠٥﴾ وَإِذا قيلَ لَهُ
اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتهُ العِزَّةُ بِالإِثمِ ۚ فَحَسبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئسَ
المِهادُ ﴿٢٠٦﴾ وَمِنَ النّاسِ مَن يَشرى نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللَّهِ ۗ
وَاللَّهُ رَءوفٌ بِالعِبادِ ﴿٢٠٧﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا ادخُلوا فِى
السِّلمِ كافَّةً وَلا تَتَّبِعوا خُطُوٰتِ الشَّيطٰنِ ۚ إِنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ
مُبينٌ ﴿٢٠٨﴾ فَإِن زَلَلتُم مِن بَعدِ ما جاءَتكُمُ البَيِّنٰتُ فَاعلَموا أَنَّ
اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ ﴿٢٠٩﴾ هَل يَنظُرونَ إِلّا أَن يَأتِيَهُمُ اللَّهُ فى
ظُلَلٍ مِنَ الغَمامِ وَالمَلٰئِكَةُ وَقُضِىَ الأَمرُ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرجَعُ
الأُمورُ ﴿٢١٠﴾ سَل بَنى إِسرٰءيلَ كَم ءاتَينٰهُم مِن ءايَةٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَن
يُبَدِّل نِعمَةَ اللَّهِ مِن بَعدِ ما جاءَتهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَديدُ العِقابِ ﴿٢١١﴾
زُيِّنَ لِلَّذينَ كَفَرُوا الحَيوٰةُ الدُّنيا وَيَسخَرونَ مِنَ الَّذينَ ءامَنوا
ۘ وَالَّذينَ اتَّقَوا فَوقَهُم يَومَ القِيٰمَةِ ۗ وَاللَّهُ يَرزُقُ مَن يَشاءُ
بِغَيرِ حِسابٍ ﴿٢١٢﴾ كانَ النّاسُ أُمَّةً وٰحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ
النَّبِيّۦنَ مُبَشِّرينَ وَمُنذِرينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الكِتٰبَ بِالحَقِّ
لِيَحكُمَ بَينَ النّاسِ فيمَا اختَلَفوا فيهِ ۚ وَمَا اختَلَفَ فيهِ إِلَّا
الَّذينَ أوتوهُ مِن بَعدِ ما جاءَتهُمُ البَيِّنٰتُ بَغيًا بَينَهُم ۖ فَهَدَى
اللَّهُ الَّذينَ ءامَنوا لِمَا اختَلَفوا فيهِ مِنَ الحَقِّ بِإِذنِهِ ۗ
وَاللَّهُ يَهدى مَن يَشاءُ إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ ﴿٢١٣﴾ أَم حَسِبتُم أَن
تَدخُلُوا الجَنَّةَ وَلَمّا يَأتِكُم مَثَلُ الَّذينَ خَلَوا مِن قَبلِكُم ۖ
مَسَّتهُمُ البَأساءُ وَالضَّرّاءُ وَزُلزِلوا حَتّىٰ يَقولَ الرَّسولُ وَالَّذينَ
ءامَنوا مَعَهُ مَتىٰ نَصرُ اللَّهِ ۗ أَلا إِنَّ نَصرَ اللَّهِ قَريبٌ ﴿٢١٤﴾
يَسـَٔلونَكَ ماذا يُنفِقونَ ۖ قُل ما أَنفَقتُم مِن خَيرٍ فَلِلوٰلِدَينِ
وَالأَقرَبينَ وَاليَتٰمىٰ وَالمَسٰكينِ وَابنِ السَّبيلِ ۗ وَما تَفعَلوا مِن
خَيرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَليمٌ ﴿٢١٥﴾ كُتِبَ عَلَيكُمُ القِتالُ وَهُوَ كُرهٌ
لَكُم ۖ وَعَسىٰ أَن تَكرَهوا شَيـًٔا وَهُوَ خَيرٌ لَكُم ۖ وَعَسىٰ أَن تُحِبّوا
شَيـًٔا وَهُوَ شَرٌّ لَكُم ۗ وَاللَّهُ يَعلَمُ وَأَنتُم لا تَعلَمونَ ﴿٢١٦﴾
يَسـَٔلونَكَ عَنِ الشَّهرِ الحَرامِ قِتالٍ فيهِ ۖ قُل قِتالٌ فيهِ كَبيرٌ ۖ
وَصَدٌّ عَن سَبيلِ اللَّهِ وَكُفرٌ بِهِ وَالمَسجِدِ الحَرامِ وَإِخراجُ أَهلِهِ
مِنهُ أَكبَرُ عِندَ اللَّهِ ۚ وَالفِتنَةُ أَكبَرُ مِنَ القَتلِ ۗ وَلا يَزالونَ
يُقٰتِلونَكُم حَتّىٰ يَرُدّوكُم عَن دينِكُم إِنِ استَطٰعوا ۚ وَمَن يَرتَدِد
مِنكُم عَن دينِهِ فَيَمُت وَهُوَ كافِرٌ فَأُولٰئِكَ حَبِطَت أَعمٰلُهُم فِى
الدُّنيا وَالءاخِرَةِ ۖ وَأُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ ۖ هُم فيها خٰلِدونَ ﴿٢١٧﴾
إِنَّ الَّذينَ ءامَنوا وَالَّذينَ هاجَروا وَجٰهَدوا فى سَبيلِ اللَّهِ أُولٰئِكَ
يَرجونَ رَحمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفورٌ رَحيمٌ ﴿٢١٨﴾ يَسـَٔلونَكَ عَنِ
الخَمرِ وَالمَيسِرِ ۖ قُل فيهِما إِثمٌ كَبيرٌ وَمَنٰفِعُ لِلنّاسِ وَإِثمُهُما
أَكبَرُ مِن نَفعِهِما ۗ وَيَسـَٔلونَكَ ماذا يُنفِقونَ قُلِ العَفوَ ۗ كَذٰلِكَ
يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الءايٰتِ لَعَلَّكُم تَتَفَكَّرونَ ﴿٢١٩﴾ فِى الدُّنيا
وَالءاخِرَةِ ۗ وَيَسـَٔلونَكَ عَنِ اليَتٰمىٰ ۖ قُل إِصلاحٌ لَهُم خَيرٌ ۖ وَإِن
تُخالِطوهُم فَإِخوٰنُكُم ۚ وَاللَّهُ يَعلَمُ المُفسِدَ مِنَ المُصلِحِ ۚ وَلَو
شاءَ اللَّهُ لَأَعنَتَكُم ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ ﴿٢٢٠﴾ وَلا تَنكِحُوا
المُشرِكٰتِ حَتّىٰ يُؤمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُؤمِنَةٌ خَيرٌ مِن مُشرِكَةٍ وَلَو
أَعجَبَتكُم ۗ وَلا تُنكِحُوا المُشرِكينَ حَتّىٰ يُؤمِنوا ۚ وَلَعَبدٌ مُؤمِنٌ
خَيرٌ مِن مُشرِكٍ وَلَو أَعجَبَكُم ۗ أُولٰئِكَ يَدعونَ إِلَى النّارِ ۖ
وَاللَّهُ يَدعوا إِلَى الجَنَّةِ وَالمَغفِرَةِ بِإِذنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ ءايٰتِهِ
لِلنّاسِ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرونَ ﴿٢٢١﴾ وَيَسـَٔلونَكَ عَنِ المَحيضِ ۖ قُل هُوَ
أَذًى فَاعتَزِلُوا النِّساءَ فِى المَحيضِ ۖ وَلا تَقرَبوهُنَّ حَتّىٰ يَطهُرنَ ۖ
فَإِذا تَطَهَّرنَ فَأتوهُنَّ مِن حَيثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ
يُحِبُّ التَّوّٰبينَ وَيُحِبُّ المُتَطَهِّرينَ ﴿٢٢٢﴾ نِساؤُكُم حَرثٌ لَكُم
فَأتوا حَرثَكُم أَنّىٰ شِئتُم ۖ وَقَدِّموا لِأَنفُسِكُم ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ
وَاعلَموا أَنَّكُم مُلٰقوهُ ۗ وَبَشِّرِ المُؤمِنينَ ﴿٢٢٣﴾ وَلا تَجعَلُوا
اللَّهَ عُرضَةً لِأَيمٰنِكُم أَن تَبَرّوا وَتَتَّقوا وَتُصلِحوا بَينَ النّاسِ ۗ
وَاللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ ﴿٢٢٤﴾ لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغوِ فى أَيمٰنِكُم
وَلٰكِن يُؤاخِذُكُم بِما كَسَبَت قُلوبُكُم ۗ وَاللَّهُ غَفورٌ حَليمٌ ﴿٢٢٥﴾
لِلَّذينَ يُؤلونَ مِن نِسائِهِم تَرَبُّصُ أَربَعَةِ أَشهُرٍ ۖ فَإِن فاءو
فَإِنَّ اللَّهَ غَفورٌ رَحيمٌ ﴿٢٢٦﴾ وَإِن عَزَمُوا الطَّلٰقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَميعٌ
عَليمٌ ﴿٢٢٧﴾ وَالمُطَلَّقٰتُ يَتَرَبَّصنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلٰثَةَ قُروءٍ ۚ وَلا
يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكتُمنَ ما خَلَقَ اللَّهُ فى أَرحامِهِنَّ إِن كُنَّ
يُؤمِنَّ بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ ۚ وَبُعولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فى
ذٰلِكَ إِن أَرادوا إِصلٰحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثلُ الَّذى عَلَيهِنَّ بِالمَعروفِ ۚ
وَلِلرِّجالِ عَلَيهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ ﴿٢٢٨﴾ الطَّلٰقُ
مَرَّتانِ ۖ فَإِمساكٌ بِمَعروفٍ أَو تَسريحٌ بِإِحسٰنٍ ۗ وَلا يَحِلُّ لَكُم أَن
تَأخُذوا مِمّا ءاتَيتُموهُنَّ شَيـًٔا إِلّا أَن يَخافا أَلّا يُقيما حُدودَ
اللَّهِ ۖ فَإِن خِفتُم أَلّا يُقيما حُدودَ اللَّهِ فَلا جُناحَ عَلَيهِما فيمَا
افتَدَت بِهِ ۗ تِلكَ حُدودُ اللَّهِ فَلا تَعتَدوها ۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدودَ
اللَّهِ فَأُولٰئِكَ هُمُ الظّٰلِمونَ ﴿٢٢٩﴾ فَإِن طَلَّقَها فَلا تَحِلُّ لَهُ
مِن بَعدُ حَتّىٰ تَنكِحَ زَوجًا غَيرَهُ ۗ فَإِن طَلَّقَها فَلا جُناحَ عَلَيهِما
أَن يَتَراجَعا إِن ظَنّا أَن يُقيما حُدودَ اللَّهِ ۗ وَتِلكَ حُدودُ اللَّهِ
يُبَيِّنُها لِقَومٍ يَعلَمونَ ﴿٢٣٠﴾ وَإِذا طَلَّقتُمُ النِّساءَ فَبَلَغنَ
أَجَلَهُنَّ فَأَمسِكوهُنَّ بِمَعروفٍ أَو سَرِّحوهُنَّ بِمَعروفٍ ۚ وَلا
تُمسِكوهُنَّ ضِرارًا لِتَعتَدوا ۚ وَمَن يَفعَل ذٰلِكَ فَقَد ظَلَمَ نَفسَهُ ۚ
وَلا تَتَّخِذوا ءايٰتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَاذكُروا نِعمَتَ اللَّهِ عَلَيكُم
وَما أَنزَلَ عَلَيكُم مِنَ الكِتٰبِ وَالحِكمَةِ يَعِظُكُم بِهِ ۚ وَاتَّقُوا
اللَّهَ وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ ﴿٢٣١﴾ وَإِذا طَلَّقتُمُ
النِّساءَ فَبَلَغنَ أَجَلَهُنَّ فَلا تَعضُلوهُنَّ أَن يَنكِحنَ أَزوٰجَهُنَّ
إِذا تَرٰضَوا بَينَهُم بِالمَعروفِ ۗ ذٰلِكَ يوعَظُ بِهِ مَن كانَ مِنكُم يُؤمِنُ
بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ ۗ ذٰلِكُم أَزكىٰ لَكُم وَأَطهَرُ ۗ وَاللَّهُ
يَعلَمُ وَأَنتُم لا تَعلَمونَ ﴿٢٣٢﴾ وَالوٰلِدٰتُ يُرضِعنَ أَولٰدَهُنَّ حَولَينِ
كامِلَينِ ۖ لِمَن أَرادَ أَن يُتِمَّ الرَّضاعَةَ ۚ وَعَلَى المَولودِ لَهُ
رِزقُهُنَّ وَكِسوَتُهُنَّ بِالمَعروفِ ۚ لا تُكَلَّفُ نَفسٌ إِلّا وُسعَها ۚ لا
تُضارَّ وٰلِدَةٌ بِوَلَدِها وَلا مَولودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الوارِثِ
مِثلُ ذٰلِكَ ۗ فَإِن أَرادا فِصالًا عَن تَراضٍ مِنهُما وَتَشاوُرٍ فَلا جُناحَ
عَلَيهِما ۗ وَإِن أَرَدتُم أَن تَستَرضِعوا أَولٰدَكُم فَلا جُناحَ عَلَيكُم إِذا
سَلَّمتُم ما ءاتَيتُم بِالمَعروفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ
بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ ﴿٢٣٣﴾ وَالَّذينَ يُتَوَفَّونَ مِنكُم وَيَذَرونَ أَزوٰجًا
يَتَرَبَّصنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَربَعَةَ أَشهُرٍ وَعَشرًا ۖ فَإِذا بَلَغنَ
أَجَلَهُنَّ فَلا جُناحَ عَلَيكُم فيما فَعَلنَ فى أَنفُسِهِنَّ بِالمَعروفِ ۗ
وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ ﴿٢٣٤﴾ وَلا جُناحَ عَلَيكُم فيما عَرَّضتُم بِهِ
مِن خِطبَةِ النِّساءِ أَو أَكنَنتُم فى أَنفُسِكُم ۚ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُم
سَتَذكُرونَهُنَّ وَلٰكِن لا تُواعِدوهُنَّ سِرًّا إِلّا أَن تَقولوا قَولًا
مَعروفًا ۚ وَلا تَعزِموا عُقدَةَ النِّكاحِ حَتّىٰ يَبلُغَ الكِتٰبُ أَجَلَهُ ۚ
وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ يَعلَمُ ما فى أَنفُسِكُم فَاحذَروهُ ۚ وَاعلَموا أَنَّ
اللَّهَ غَفورٌ حَليمٌ ﴿٢٣٥﴾ لا جُناحَ عَلَيكُم إِن طَلَّقتُمُ النِّساءَ ما لَم
تَمَسّوهُنَّ أَو تَفرِضوا لَهُنَّ فَريضَةً ۚ وَمَتِّعوهُنَّ عَلَى الموسِعِ
قَدَرُهُ وَعَلَى المُقتِرِ قَدَرُهُ مَتٰعًا بِالمَعروفِ ۖ حَقًّا عَلَى
المُحسِنينَ ﴿٢٣٦﴾ وَإِن طَلَّقتُموهُنَّ مِن قَبلِ أَن تَمَسّوهُنَّ وَقَد فَرَضتُم
لَهُنَّ فَريضَةً فَنِصفُ ما فَرَضتُم إِلّا أَن يَعفونَ أَو يَعفُوَا۟ الَّذى
بِيَدِهِ عُقدَةُ النِّكاحِ ۚ وَأَن تَعفوا أَقرَبُ لِلتَّقوىٰ ۚ وَلا تَنسَوُا
الفَضلَ بَينَكُم ۚ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ ﴿٢٣٧﴾ حٰفِظوا عَلَى
الصَّلَوٰتِ وَالصَّلوٰةِ الوُسطىٰ وَقوموا لِلَّهِ قٰنِتينَ ﴿٢٣٨﴾ فَإِن خِفتُم
فَرِجالًا أَو رُكبانًا ۖ فَإِذا أَمِنتُم فَاذكُرُوا اللَّهَ كَما عَلَّمَكُم ما
لَم تَكونوا تَعلَمونَ ﴿٢٣٩﴾ وَالَّذينَ يُتَوَفَّونَ مِنكُم وَيَذَرونَ أَزوٰجًا
وَصِيَّةً لِأَزوٰجِهِم مَتٰعًا إِلَى الحَولِ غَيرَ إِخراجٍ ۚ فَإِن خَرَجنَ فَلا
جُناحَ عَلَيكُم فى ما فَعَلنَ فى أَنفُسِهِنَّ مِن مَعروفٍ ۗ وَاللَّهُ عَزيزٌ
حَكيمٌ ﴿٢٤٠﴾ وَلِلمُطَلَّقٰتِ مَتٰعٌ بِالمَعروفِ ۖ حَقًّا عَلَى المُتَّقينَ ﴿٢٤١﴾
كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُم ءايٰتِهِ لَعَلَّكُم تَعقِلونَ ﴿٢٤٢﴾ أَلَم تَرَ
إِلَى الَّذينَ خَرَجوا مِن دِيٰرِهِم وَهُم أُلوفٌ حَذَرَ المَوتِ فَقالَ لَهُمُ
اللَّهُ موتوا ثُمَّ أَحيٰهُم ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذو فَضلٍ عَلَى النّاسِ وَلٰكِنَّ
أَكثَرَ النّاسِ لا يَشكُرونَ ﴿٢٤٣﴾ وَقٰتِلوا فى سَبيلِ اللَّهِ وَاعلَموا أَنَّ
اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ ﴿٢٤٤﴾ مَن ذَا الَّذى يُقرِضُ اللَّهَ قَرضًا حَسَنًا
فَيُضٰعِفَهُ لَهُ أَضعافًا كَثيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقبِضُ وَيَبصُۜطُ وَإِلَيهِ
تُرجَعونَ ﴿٢٤٥﴾ أَلَم تَرَ إِلَى المَلَإِ مِن بَنى إِسرٰءيلَ مِن بَعدِ موسىٰ
إِذ قالوا لِنَبِىٍّ لَهُمُ ابعَث لَنا مَلِكًا نُقٰتِل فى سَبيلِ اللَّهِ ۖ قالَ
هَل عَسَيتُم إِن كُتِبَ عَلَيكُمُ القِتالُ أَلّا تُقٰتِلوا ۖ قالوا وَما لَنا
أَلّا نُقٰتِلَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَقَد أُخرِجنا مِن دِيٰرِنا وَأَبنائِنا ۖ
فَلَمّا كُتِبَ عَلَيهِمُ القِتالُ تَوَلَّوا إِلّا قَليلًا مِنهُم ۗ وَاللَّهُ
عَليمٌ بِالظّٰلِمينَ ﴿٢٤٦﴾ وَقالَ لَهُم نَبِيُّهُم إِنَّ اللَّهَ قَد بَعَثَ
لَكُم طالوتَ مَلِكًا ۚ قالوا أَنّىٰ يَكونُ لَهُ المُلكُ عَلَينا وَنَحنُ أَحَقُّ
بِالمُلكِ مِنهُ وَلَم يُؤتَ سَعَةً مِنَ المالِ ۚ قالَ إِنَّ اللَّهَ اصطَفىٰهُ
عَلَيكُم وَزادَهُ بَسطَةً فِى العِلمِ وَالجِسمِ ۖ وَاللَّهُ يُؤتى مُلكَهُ مَن
يَشاءُ ۚ وَاللَّهُ وٰسِعٌ عَليمٌ ﴿٢٤٧﴾ وَقالَ لَهُم نَبِيُّهُم إِنَّ ءايَةَ
مُلكِهِ أَن يَأتِيَكُمُ التّابوتُ فيهِ سَكينَةٌ مِن رَبِّكُم وَبَقِيَّةٌ مِمّا
تَرَكَ ءالُ موسىٰ وَءالُ هٰرونَ تَحمِلُهُ المَلٰئِكَةُ ۚ إِنَّ فى ذٰلِكَ
لَءايَةً لَكُم إِن كُنتُم مُؤمِنينَ ﴿٢٤٨﴾ فَلَمّا فَصَلَ طالوتُ بِالجُنودِ قالَ
إِنَّ اللَّهَ مُبتَليكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنهُ فَلَيسَ مِنّى وَمَن لَم يَطعَمهُ
فَإِنَّهُ مِنّى إِلّا مَنِ اغتَرَفَ غُرفَةً بِيَدِهِ ۚ فَشَرِبوا مِنهُ إِلّا
قَليلًا مِنهُم ۚ فَلَمّا جاوَزَهُ هُوَ وَالَّذينَ ءامَنوا مَعَهُ قالوا لا
طاقَةَ لَنَا اليَومَ بِجالوتَ وَجُنودِهِ ۚ قالَ الَّذينَ يَظُنّونَ أَنَّهُم
مُلٰقُوا اللَّهِ كَم مِن فِئَةٍ قَليلَةٍ غَلَبَت فِئَةً كَثيرَةً بِإِذنِ
اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصّٰبِرينَ ﴿٢٤٩﴾ وَلَمّا بَرَزوا لِجالوتَ وَجُنودِهِ
قالوا رَبَّنا أَفرِغ عَلَينا صَبرًا وَثَبِّت أَقدامَنا وَانصُرنا عَلَى القَومِ
الكٰفِرينَ ﴿٢٥٠﴾ فَهَزَموهُم بِإِذنِ اللَّهِ وَقَتَلَ داوۥدُ جالوتَ وَءاتىٰهُ
اللَّهُ المُلكَ وَالحِكمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمّا يَشاءُ ۗ وَلَولا دَفعُ اللَّهِ
النّاسَ بَعضَهُم بِبَعضٍ لَفَسَدَتِ الأَرضُ وَلٰكِنَّ اللَّهَ ذو فَضلٍ عَلَى
العٰلَمينَ ﴿٢٥١﴾ تِلكَ ءايٰتُ اللَّهِ نَتلوها عَلَيكَ بِالحَقِّ ۚ وَإِنَّكَ
لَمِنَ المُرسَلينَ ﴿٢٥٢﴾ تِلكَ الرُّسُلُ فَضَّلنا بَعضَهُم عَلىٰ بَعضٍ ۘ مِنهُم
مَن كَلَّمَ اللَّهُ ۖ وَرَفَعَ بَعضَهُم دَرَجٰتٍ ۚ وَءاتَينا عيسَى ابنَ مَريَمَ
البَيِّنٰتِ وَأَيَّدنٰهُ بِروحِ القُدُسِ ۗ وَلَو شاءَ اللَّهُ مَا اقتَتَلَ
الَّذينَ مِن بَعدِهِم مِن بَعدِ ما جاءَتهُمُ البَيِّنٰتُ وَلٰكِنِ اختَلَفوا
فَمِنهُم مَن ءامَنَ وَمِنهُم مَن كَفَرَ ۚ وَلَو شاءَ اللَّهُ مَا اقتَتَلوا
وَلٰكِنَّ اللَّهَ يَفعَلُ ما يُريدُ ﴿٢٥٣﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا أَنفِقوا
مِمّا رَزَقنٰكُم مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ يَومٌ لا بَيعٌ فيهِ وَلا خُلَّةٌ وَلا
شَفٰعَةٌ ۗ وَالكٰفِرونَ هُمُ الظّٰلِمونَ ﴿٢٥٤﴾ اللَّهُ لا إِلٰهَ إِلّا هُوَ
الحَىُّ القَيّومُ ۚ لا تَأخُذُهُ سِنَةٌ وَلا نَومٌ ۚ لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ
وَما فِى الأَرضِ ۗ مَن ذَا الَّذى يَشفَعُ عِندَهُ إِلّا بِإِذنِهِ ۚ يَعلَمُ ما
بَينَ أَيديهِم وَما خَلفَهُم ۖ وَلا يُحيطونَ بِشَيءٍ مِن عِلمِهِ إِلّا بِما
شاءَ ۚ وَسِعَ كُرسِيُّهُ السَّمٰوٰتِ وَالأَرضَ ۖ وَلا يَـٔودُهُ حِفظُهُما ۚ
وَهُوَ العَلِىُّ العَظيمُ ﴿٢٥٥﴾ لا إِكراهَ فِى الدّينِ ۖ قَد تَبَيَّنَ الرُّشدُ
مِنَ الغَىِّ ۚ فَمَن يَكفُر بِالطّٰغوتِ وَيُؤمِن بِاللَّهِ فَقَدِ استَمسَكَ
بِالعُروَةِ الوُثقىٰ لَا انفِصامَ لَها ۗ وَاللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ ﴿٢٥٦﴾ اللَّهُ
وَلِىُّ الَّذينَ ءامَنوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُمٰتِ إِلَى النّورِ ۖ وَالَّذينَ
كَفَروا أَولِياؤُهُمُ الطّٰغوتُ يُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُمٰتِ ۗ
أُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ ۖ هُم فيها خٰلِدونَ ﴿٢٥٧﴾ أَلَم تَرَ إِلَى الَّذى
حاجَّ إِبرٰهۦمَ فى رَبِّهِ أَن ءاتىٰهُ اللَّهُ المُلكَ إِذ قالَ إِبرٰهۦمُ
رَبِّىَ الَّذى يُحيۦ وَيُميتُ قالَ أَنا۠ أُحيۦ وَأُميتُ ۖ قالَ إِبرٰهۦمُ
فَإِنَّ اللَّهَ يَأتى بِالشَّمسِ مِنَ المَشرِقِ فَأتِ بِها مِنَ المَغرِبِ
فَبُهِتَ الَّذى كَفَرَ ۗ وَاللَّهُ لا يَهدِى القَومَ الظّٰلِمينَ ﴿٢٥٨﴾ أَو
كَالَّذى مَرَّ عَلىٰ قَريَةٍ وَهِىَ خاوِيَةٌ عَلىٰ عُروشِها قالَ أَنّىٰ يُحيۦ
هٰذِهِ اللَّهُ بَعدَ مَوتِها ۖ فَأَماتَهُ اللَّهُ مِا۟ئَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ
ۖ قالَ كَم لَبِثتَ ۖ قالَ لَبِثتُ يَومًا أَو بَعضَ يَومٍ ۖ قالَ بَل لَبِثتَ
مِا۟ئَةَ عامٍ فَانظُر إِلىٰ طَعامِكَ وَشَرابِكَ لَم يَتَسَنَّه ۖ وَانظُر إِلىٰ
حِمارِكَ وَلِنَجعَلَكَ ءايَةً لِلنّاسِ ۖ وَانظُر إِلَى العِظامِ كَيفَ نُنشِزُها
ثُمَّ نَكسوها لَحمًا ۚ فَلَمّا تَبَيَّنَ لَهُ قالَ أَعلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلىٰ
كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ ﴿٢٥٩﴾ وَإِذ قالَ إِبرٰهۦمُ رَبِّ أَرِنى كَيفَ تُحىِ المَوتىٰ
ۖ قالَ أَوَلَم تُؤمِن ۖ قالَ بَلىٰ وَلٰكِن لِيَطمَئِنَّ قَلبى ۖ قالَ فَخُذ
أَربَعَةً مِنَ الطَّيرِ فَصُرهُنَّ إِلَيكَ ثُمَّ اجعَل عَلىٰ كُلِّ جَبَلٍ
مِنهُنَّ جُزءًا ثُمَّ ادعُهُنَّ يَأتينَكَ سَعيًا ۚ وَاعلَم أَنَّ اللَّهَ عَزيزٌ
حَكيمٌ ﴿٢٦٠﴾ مَثَلُ الَّذينَ يُنفِقونَ أَموٰلَهُم فى سَبيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ
حَبَّةٍ أَنبَتَت سَبعَ سَنابِلَ فى كُلِّ سُنبُلَةٍ مِا۟ئَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ
يُضٰعِفُ لِمَن يَشاءُ ۗ وَاللَّهُ وٰسِعٌ عَليمٌ ﴿٢٦١﴾ الَّذينَ يُنفِقونَ
أَموٰلَهُم فى سَبيلِ اللَّهِ ثُمَّ لا يُتبِعونَ ما أَنفَقوا مَنًّا وَلا أَذًى ۙ
لَهُم أَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم وَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ ﴿٢٦٢﴾
قَولٌ مَعروفٌ وَمَغفِرَةٌ خَيرٌ مِن صَدَقَةٍ يَتبَعُها أَذًى ۗ وَاللَّهُ
غَنِىٌّ حَليمٌ ﴿٢٦٣﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تُبطِلوا صَدَقٰتِكُم
بِالمَنِّ وَالأَذىٰ كَالَّذى يُنفِقُ مالَهُ رِئاءَ النّاسِ وَلا يُؤمِنُ
بِاللَّهِ وَاليَومِ الءاخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفوانٍ عَلَيهِ تُرابٌ
فَأَصابَهُ وابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلدًا ۖ لا يَقدِرونَ عَلىٰ شَيءٍ مِمّا كَسَبوا ۗ
وَاللَّهُ لا يَهدِى القَومَ الكٰفِرينَ ﴿٢٦٤﴾ وَمَثَلُ الَّذينَ يُنفِقونَ
أَموٰلَهُمُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللَّهِ وَتَثبيتًا مِن أَنفُسِهِم كَمَثَلِ جَنَّةٍ
بِرَبوَةٍ أَصابَها وابِلٌ فَـٔاتَت أُكُلَها ضِعفَينِ فَإِن لَم يُصِبها وابِلٌ
فَطَلٌّ ۗ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصيرٌ ﴿٢٦٥﴾ أَيَوَدُّ أَحَدُكُم أَن تَكونَ
لَهُ جَنَّةٌ مِن نَخيلٍ وَأَعنابٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الأَنهٰرُ لَهُ فيها مِن
كُلِّ الثَّمَرٰتِ وَأَصابَهُ الكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفاءُ فَأَصابَها
إِعصارٌ فيهِ نارٌ فَاحتَرَقَت ۗ كَذٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الءايٰتِ
لَعَلَّكُم تَتَفَكَّرونَ ﴿٢٦٦﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا أَنفِقوا مِن
طَيِّبٰتِ ما كَسَبتُم وَمِمّا أَخرَجنا لَكُم مِنَ الأَرضِ ۖ وَلا تَيَمَّمُوا
الخَبيثَ مِنهُ تُنفِقونَ وَلَستُم بِـٔاخِذيهِ إِلّا أَن تُغمِضوا فيهِ ۚ
وَاعلَموا أَنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ حَميدٌ ﴿٢٦٧﴾ الشَّيطٰنُ يَعِدُكُمُ الفَقرَ
وَيَأمُرُكُم بِالفَحشاءِ ۖ وَاللَّهُ يَعِدُكُم مَغفِرَةً مِنهُ وَفَضلًا ۗ
وَاللَّهُ وٰسِعٌ عَليمٌ ﴿٢٦٨﴾ يُؤتِى الحِكمَةَ مَن يَشاءُ ۚ وَمَن يُؤتَ
الحِكمَةَ فَقَد أوتِىَ خَيرًا كَثيرًا ۗ وَما يَذَّكَّرُ إِلّا أُولُوا الأَلبٰبِ
﴿٢٦٩﴾ وَما أَنفَقتُم مِن نَفَقَةٍ أَو نَذَرتُم مِن نَذرٍ فَإِنَّ اللَّهَ
يَعلَمُهُ ۗ وَما لِلظّٰلِمينَ مِن أَنصارٍ ﴿٢٧٠﴾ إِن تُبدُوا الصَّدَقٰتِ
فَنِعِمّا هِىَ ۖ وَإِن تُخفوها وَتُؤتوهَا الفُقَراءَ فَهُوَ خَيرٌ لَكُم ۚ
وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِن سَيِّـٔاتِكُم ۗ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ خَبيرٌ ﴿٢٧١﴾
لَيسَ عَلَيكَ هُدىٰهُم وَلٰكِنَّ اللَّهَ يَهدى مَن يَشاءُ ۗ وَما تُنفِقوا مِن
خَيرٍ فَلِأَنفُسِكُم ۚ وَما تُنفِقونَ إِلَّا ابتِغاءَ وَجهِ اللَّهِ ۚ وَما
تُنفِقوا مِن خَيرٍ يُوَفَّ إِلَيكُم وَأَنتُم لا تُظلَمونَ ﴿٢٧٢﴾ لِلفُقَراءِ
الَّذينَ أُحصِروا فى سَبيلِ اللَّهِ لا يَستَطيعونَ ضَربًا فِى الأَرضِ
يَحسَبُهُمُ الجاهِلُ أَغنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعرِفُهُم بِسيمٰهُم لا
يَسـَٔلونَ النّاسَ إِلحافًا ۗ وَما تُنفِقوا مِن خَيرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ
عَليمٌ ﴿٢٧٣﴾ الَّذينَ يُنفِقونَ أَموٰلَهُم بِالَّيلِ وَالنَّهارِ سِرًّا
وَعَلانِيَةً فَلَهُم أَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم وَلا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم
يَحزَنونَ ﴿٢٧٤﴾ الَّذينَ يَأكُلونَ الرِّبوٰا۟ لا يَقومونَ إِلّا كَما يَقومُ
الَّذى يَتَخَبَّطُهُ الشَّيطٰنُ مِنَ المَسِّ ۚ ذٰلِكَ بِأَنَّهُم قالوا إِنَّمَا
البَيعُ مِثلُ الرِّبوٰا۟ ۗ وَأَحَلَّ اللَّهُ البَيعَ وَحَرَّمَ الرِّبوٰا۟ ۚ
فَمَن جاءَهُ مَوعِظَةٌ مِن رَبِّهِ فَانتَهىٰ فَلَهُ ما سَلَفَ وَأَمرُهُ إِلَى
اللَّهِ ۖ وَمَن عادَ فَأُولٰئِكَ أَصحٰبُ النّارِ ۖ هُم فيها خٰلِدونَ ﴿٢٧٥﴾
يَمحَقُ اللَّهُ الرِّبوٰا۟ وَيُربِى الصَّدَقٰتِ ۗ وَاللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ
كَفّارٍ أَثيمٍ ﴿٢٧٦﴾ إِنَّ الَّذينَ ءامَنوا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَأَقامُوا
الصَّلوٰةَ وَءاتَوُا الزَّكوٰةَ لَهُم أَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم وَلا خَوفٌ
عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ ﴿٢٧٧﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ
وَذَروا ما بَقِىَ مِنَ الرِّبوٰا۟ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ ﴿٢٧٨﴾ فَإِن لَم تَفعَلوا
فَأذَنوا بِحَربٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسولِهِ ۖ وَإِن تُبتُم فَلَكُم رُءوسُ
أَموٰلِكُم لا تَظلِمونَ وَلا تُظلَمونَ ﴿٢٧٩﴾ وَإِن كانَ ذو عُسرَةٍ فَنَظِرَةٌ
إِلىٰ مَيسَرَةٍ ۚ وَأَن تَصَدَّقوا خَيرٌ لَكُم ۖ إِن كُنتُم تَعلَمونَ ﴿٢٨٠﴾
وَاتَّقوا يَومًا تُرجَعونَ فيهِ إِلَى اللَّهِ ۖ ثُمَّ تُوَفّىٰ كُلُّ نَفسٍ ما
كَسَبَت وَهُم لا يُظلَمونَ ﴿٢٨١﴾ يٰأَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا إِذا تَدايَنتُم
بِدَينٍ إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكتُبوهُ ۚ وَليَكتُب بَينَكُم كاتِبٌ بِالعَدلِ
ۚ وَلا يَأبَ كاتِبٌ أَن يَكتُبَ كَما عَلَّمَهُ اللَّهُ ۚ فَليَكتُب وَليُملِلِ
الَّذى عَلَيهِ الحَقُّ وَليَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلا يَبخَس مِنهُ شَيـًٔا ۚ
فَإِن كانَ الَّذى عَلَيهِ الحَقُّ سَفيهًا أَو ضَعيفًا أَو لا يَستَطيعُ أَن
يُمِلَّ هُوَ فَليُملِل وَلِيُّهُ بِالعَدلِ ۚ وَاستَشهِدوا شَهيدَينِ مِن
رِجالِكُم ۖ فَإِن لَم يَكونا رَجُلَينِ فَرَجُلٌ وَامرَأَتانِ مِمَّن تَرضَونَ
مِنَ الشُّهَداءِ أَن تَضِلَّ إِحدىٰهُما فَتُذَكِّرَ إِحدىٰهُمَا الأُخرىٰ ۚ وَلا
يَأبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعوا ۚ وَلا تَسـَٔموا أَن تَكتُبوهُ صَغيرًا أَو
كَبيرًا إِلىٰ أَجَلِهِ ۚ ذٰلِكُم أَقسَطُ عِندَ اللَّهِ وَأَقوَمُ لِلشَّهٰدَةِ
وَأَدنىٰ أَلّا تَرتابوا ۖ إِلّا أَن تَكونَ تِجٰرَةً حاضِرَةً تُديرونَها
بَينَكُم فَلَيسَ عَلَيكُم جُناحٌ أَلّا تَكتُبوها ۗ وَأَشهِدوا إِذا تَبايَعتُم ۚ
وَلا يُضارَّ كاتِبٌ وَلا شَهيدٌ ۚ وَإِن تَفعَلوا فَإِنَّهُ فُسوقٌ بِكُم ۗ
وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ ﴿٢٨٢﴾
وَإِن كُنتُم عَلىٰ سَفَرٍ وَلَم تَجِدوا كاتِبًا فَرِهٰنٌ مَقبوضَةٌ ۖ فَإِن
أَمِنَ بَعضُكُم بَعضًا فَليُؤَدِّ الَّذِى اؤتُمِنَ أَمٰنَتَهُ وَليَتَّقِ
اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلا تَكتُمُوا الشَّهٰدَةَ ۚ وَمَن يَكتُمها فَإِنَّهُ ءاثِمٌ
قَلبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ عَليمٌ ﴿٢٨٣﴾ لِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَما
فِى الأَرضِ ۗ وَإِن تُبدوا ما فى أَنفُسِكُم أَو تُخفوهُ يُحاسِبكُم بِهِ اللَّهُ
ۖ فَيَغفِرُ لِمَن يَشاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ
قَديرٌ ﴿٢٨٤﴾ ءامَنَ الرَّسولُ بِما أُنزِلَ إِلَيهِ مِن رَبِّهِ وَالمُؤمِنونَ ۚ
كُلٌّ ءامَنَ بِاللَّهِ وَمَلٰئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَينَ
أَحَدٍ مِن رُسُلِهِ ۚ وَقالوا سَمِعنا وَأَطَعنا ۖ غُفرانَكَ رَبَّنا وَإِلَيكَ
المَصيرُ ﴿٢٨٥﴾ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها ۚ لَها ما كَسَبَت
وَعَلَيها مَا اكتَسَبَت ۗ رَبَّنا لا تُؤاخِذنا إِن نَسينا أَو أَخطَأنا ۚ
رَبَّنا وَلا تَحمِل عَلَينا إِصرًا كَما حَمَلتَهُ عَلَى الَّذينَ مِن قَبلِنا ۚ
رَبَّنا وَلا تُحَمِّلنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ ۖ وَاعفُ عَنّا وَاغفِر لَنا
وَارحَمنا ۚ أَنتَ مَولىٰنا فَانصُرنا عَلَى القَومِ الكٰفِرينَ ﴿٢٨٦﴾
***********
------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------
In
naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle.
(1)
Alif Laam Miem. (2) Dit is een volmaakt Boek, daaraan is geen twijfel, een
richtsnoer voor de godvrezenden. (3) Die in het onzienlijke geloven en het
gebed houden en die weldoen met hetgeen Wij hun hebben geschonken. (4) En die
geloven in hetgeen u is geopenbaard en in hetgeen vóór u is geopenbaard, en een
standvastig vertrouwen hebben in dat wat komen zal. (5) Zij zijn het, die de
leiding van hun Heer volgen en dezen zullen slagen. (6) Zeker, zij die (de
Waarheid) verwerpen, het is hun om het even, of gij hen waarschuwt, of dat gij
hen niet waarschuwt - zij zullen niet geloven. (7) Allah heeft hun hart en oren
verzegeld en over hun ogen is een sluier; hun wacht een zware straf. (8) En er
zijn mensen, die zeggen: "Wij geloven in Allah en in de laatste Dag,
hoewel zij geen gelovigen zijn." (9) Zij trachten Allah en de gelovigen te
bedriegen, zij misleiden echter niemand dan zichzelf en zij beseffen het niet. (10)
Er is een ziekte in hun hart en Allah heeft die ziekte verergerd; er wacht hun
een pijnlijke straf, omdat zij plachten te liegen. (11) Wanneer hun wordt
gezegd: "Richt geen onheil op aarde aan" dan zeggen zij: "Wij
zijn slechts vredestichters". (12) Pas op! Voorzeker zij zijn het die
onheil stichten, doch zij beseffen het niet. (13) En wanneer hun wordt gezegd:
"Gelooft, zoals andere mensen geloven", zeggen zij: "Zullen wij
geloven, zoals de dwazen hebben geloofd?" Ziet toe! Zij zijn het die dwaas
zijn, doch zij weten het niet. (14) En wanneer zij de gelovigen ontmoeten,
zeggen zij: "Wij geloven", doch wanneer zij naar hun leiders gaan,
zeggen zij: "Wij zijn waarlijk met u, wij spotten slechts (met hen)."
(15) Allah zal hun spotternij bestraffen en Hij zal hen blindelings in hun
overtreding verder laten afdwalen. (16) Zij zijn het die dwaling hebben
aanvaard in ruil voor de rechte weg, maar hun handelwijze heeft hun geen gewin
gebracht, noch konden zij worden geleid. (17) Hun toestand is als de toestand
van iemand die een vuur ontstak en toen het zijn omgeving verlichtte, nam Allah
hun licht weg en liet hen in diepe duisternis, zodat zij niet meer zien. (18)
Doof, stom en blind, derhalve keren zij niet terug; (19) Of, (dat zij) bij
zware regen uit de hemel waarmede dichte duisternis, donder en bliksem komt, uit
doodsangst hun vingers in de oren steken vanwege de donderslagen. Allah omringt
de ongelovigen. (20) Bijna beneemt het bliksemlicht hun het gezichtsvermogen;
telkens als het hen beschijnt, wandelen zij daarin, maar wordt het weder
donker, dan staan zij stil. En, zo Allah het wilde, zou Hij hun het gehoor en
het gezicht kunnen ontnemen, waarlijk, Allah heeft macht over alle dingen. (21)
O gij mensen, aanbidt uw Heer, die u en degenen, die vóór u waren, schiep -
opdat gij behouden zult worden. (22) Die u de aarde tot een legerstede maakte
en de hemel tot een gewelf en Die water van de wolken deed nederkomen en
daardoor vruchten voortbracht, als voedsel voor u. Plaatst derhalve geen
gelijken nevens Allah, tegen beter weten in. (23) En, indien gij in twijfel zijt
omtrent hetgeen Wij aan Onze dienaar hebben geopenbaard, probeert dan een
dergelijk hoofdstuk voort te brengen en roept uw helpers buiten Allah, als gij
waarachtig zijt. (24) Doch, indien gij het niet kunt doen - en gij zult het
nimmer kunnen doen - wacht u dan voor het Vuur, dat voor de ongelovigen is
bereid, welks brandstof mensen en stenen zign. (25) En verkondig aan degenen,
die geloven en goede werken doen de blijde tijding, dat er tuinen (het
paradijs) voor hen zijn, waardoorheen rivieren vloeien. Telkens, wanneer hun
van de vruchten hieruit wordt geschonken, zullen zij zeggen: "Ziehier,
hetgeen ons reeds voorheen werd gegeven"; en hun werd het soortgelijke
gegeven. En zij zullen er reine metgezellen hebben en zij zullen er vertoeven. (26)
Waarlijk, Allah acht het niet beneden zich, een mug of iets nog kleiners als
gelijkenis te stellen. Zij die geloven weten, dat dit de Waarheid van hun Heer
is, terwijl degenen, die niet geloven, zeggen:"Wat bedoelt Allah met zulk
een voorbeeld?" Velen laat Hij daardoor dwalen en velen leidt Hij daardoor
terecht - en niemand laat Hij daarmede dwalen, dan de ongehoorzamen, (27) Die
het verbond met Allah breken na de bekrachtiging er van en datgene, wat Allah
gebood te verenigen, scheiden en die onheil op aarde stichten, dezen zijn de
verliezers. (28) Hoe kunt gij Allah verwerpen, terwijl gij levenloos waart en
Hij u leven schonk? Hij zal u doen sterven en daarna zal Hij u doen herleven en
dan zult gij tot Hem worden teruggebracht. (29) Hij is het, Die alles, wat op
aarde is, voor u schiep: daarna wendde Hij Zich tot de hemel en vervolmaakte
deze tot zeven hemelen, want Hij heeft kennis van alle dingen. (30) En toen uw
Heer tot de engelen zeide: "Ik wil een stedehouder op aarde
plaatsen," zeiden zij: "Wilt Gij er iemand plaatsen die er onheil zal
stichten en bloed zal vergieten, terwijl wij U verheerlijken met de lof die U
toekomt en Uw Heiligheid prijzen," antwoordde Hij: "Ik weet wat gij
niet weet." (31) En Hij leerde Adam al de namen. Dan plaatste Hij (de
voorwerpen dezer) namen voor de engelen en zeide: "Noemt Mij hun namen,
indien gij in uw recht staat." (32) Zij zeiden: "Heilig zijt Gij. Wij
bezitten geen kennis, buiten hetgeen Gij ons hebt geleerd; waarlijk, Gij zijt
de Alwetende, de Alwijze. (33) Hij zeide: "O, Adam, zeg hun de namen van
deze dingen", en toen hij de namen had genoemd, zeide Hij: "Zeide Ik
u niet: Waarlijk Ik ken de geheimen der hemelen en der aarde en Ik weet, wat
gij onthult en wat gij verbergt?" (34) En toen Wij tot de engelen zeiden:
"Onderwerpt u aan Adam", onderwierpen zich allen, behalve Iblies. Hij
weigerde, hij was hoogmoedig. Hij behoorde tot de ongelovigen. (35) En Wij
zeiden: "O Adam, verblijf gij met uw gade in de tuin en eet overvloedig,
waar gij ook wilt, doch nader deze boom niet, anders zult gij tot de zondaren
behoren." (36) Doch door middel van de boom verleidde Satan hen beiden en
dreef hen uit de staat waarin zij zich bevonden. En Wij zeiden: "Gaat heen
- gij zijt elkander vijandig. Er zal op aarde een tijdelijke woonplaats en levensonderhoud
voor u zijn." (37) Toen leerde Adam enkele woorden van zijn Heer. Zo
schonk Hij hem vergiffenis; gewis Hij is Berouwaanvaardend, Genadevol. (38) Wij
zeiden: "Gaat allen weg van hier. En, indien er leiding van Mij tot u
komt, zullen zij, die Mijn leiding volgen, vrees noch droefheid kennen. (39)
Doch zij, die niet geloven en Onze tekenen verloochenen, zullen de bewoners van
het Vuur zijn; zij zullen daarin verblijven. (40) "O kinderen Israëls!
Gedenkt Mijn gunsten, welke Ik u bewees en weest getrouw aan Mijn verbond. Ik
zal Mijn verbond met u houden en Mij alleen zult gij vrezen. (41) En gelooft in
hetgeen Ik heb geopenbaard, vervullende datgene, wat gij reeds bezit en weest
niet de eersten, die het verwerpen; verruilt evenmin mijn tekenen voor geringe
prijs en zoekt bescherming in Mij alleen. (42) En verwart de waarheid niet met
de onwaarheid, noch verbergt de waarheid tegen beter weten in. (43) En houdt
het gebed en betaalt de Zakaat en bidt met hen, die bidden. (44) Beveelt gij de
mensen het goede te doen en vergeet daarbij u zelf, hoewel gij het Boek leest?
Wilt gij dan niet begrijpen? (45) Zoekt hulp door geduld en gebed; dit is
inderdaad moeilijk, behalve voor de ootmoedigen, (46) Die er zeker van zijn,
dat zij hun Heer zullen ontmoeten en dat zij tot Hem zullen wederkeren. (47) O
kinderen Israëls! Gedenkt Mijn gunsten, die Ik u bewees, dat Ik u boven de
volkeren verhief. (48) En vreest de Dag, dat de ene ziel de andere niet zal
kunnen helpen, waarop voor haar noch voorspraak zal worden aanvaard, noch een
losprijs zal worden aangenomen, noch zij zullen worden geholpen. (49) En toen
Wij u redden van Pharao's volk, dat u met bittere marteling kwelde, Uw zonen
dodend en uw vrouwen sparend; hierin was voor u een zware beproeving van uw
Heer. (50) En toen Wij de zee voor u spleten en u redden en Pharao's volk
lieten verdrinken, terwijl gij toezaagt. (51) En toen Wij met Mozes een tijd
afspraken van veertig nachten; toen naamt gij in zijn afwezigheid het kalf, (om
het te aanbidden) en gij werdt overtreders. (52) Daarna vergaven Wij u, opdat
gij dankbaar zoudt zijn. (53) En toen gaven Wij Mozes het Boek en het oordeel
des onderscheids, opdat gij recht geleid zoudt worden. (54) En toen Mozes tot
zijn volk zeide: "O mijn volk, gij hebt uzelf onrecht aangedaan door het
kalf te aanvaarden: derhalve keert terug tot Uw Schepper en doodt uw eigen ik,
dat is het beste voor u in het oog van uw Schepper". Daarna wendde Hij
zich genadig tot u. Voorzeker, Hij is Berouwaanvaardend, Genadevol. (55) En
toen gij zeidet: "O Mozes, wij zullen u geenszins geloven, totdat wij
Allah van aangezicht tot aangezicht zien", toen trof u een donderslag,
terwijl gij toezaagt. (56) Toen deden Wij u verrijzen na uw dood, opdat gij
dankbaar zoudt zijn. (57) En Wij deden de wolken een schaduw over u zign en
zonden u manna en kwartels, (zeggende): "Eet van de goede dingen, waarmede
Wij u hebben voorzien." Zij schaadden Ons niet, maar zij plachten hun
eigen ziel te schaden. (58) En toen Wij zeiden: "Gaat in deze stad en eet
er overvloedig, waar gij ook wilt; treedt de poort onderdanig binnen en vraagt
om vergiffenis. Wij zullen u uw fouten vergeven en Wij zullen meer geven aan
degenen, die goed doen." (59) Maar de onrechtvaardigen vervingen het woord
door een ander, dat niet tegen hen gesproken was. Daarom zonden Wij over de
onrechtvaardigen een grote straf vanuit de hemel, omdat zij plachten te
overtreden. (60) En toen Mozes om water voor zijn volk bad zeiden Wij:
"Sla op de rots met uw staf" en er ontsprongen twaalf bronnen aan,
waardoor elke stam zijn drinkplaats kende. Eet en drinkt van wat Allah heeft
voortgebracht en wandelt niet op aarde, onheil stichtende. (61) En toen gij
zeidet: "O Mozes, wij verdragen niet langer één soort voedsel, bid daarom
voor ons tot uw Heer, dat Hij van hetgeen op aarde groeit - groenten en
komkommers en tarwe en linzen en uien - voor ons voortbrenge," zeide Hij:
"Zoudt gij hetgeen minderwaardig is in ruil willen nemen voor hetgeen
beter is? Gaat naar een stad, daar zult gij vinden, waarom gij vraagt." En
zij kwamen in vernedering en arrmoede en brachten Allah's toorn over zich; dit
kwam, omdat zij de tekenen van Allah verwierpen en de profeten onrechtvaardig
doodden, want zij waren ongehoorzaam en telkens weer in overtreding. (62)
Voorzeker, de gelovigen, de Joden, de Christenen en de Sabianen - wie onder hen
ook in Allah en de laatste Dag geloven en goede daden verrichten, zullen hun
beloning bij hun Heer ontvangen en er zal geen vrees over hen komen, noch
zullen zij treuren. (63) En toen Wij een verbond met u aangingen en de berg
hoog boven u verhieven, zeiden Wij: "Houdt vast, wat Wij u hebben gegeven
en bedenkt wat het bevat, zodat gij behoed zult worden." (64) Maar gij
wenddet u af en, had Allah u Zijn genade en barmhartigheid niet betoond, dan
zoudt gij zeker zijn ondergegaan. (65) Gij hebt degenen onder u gekend, die
inzake de Sabbath overtraden. Alzo zeiden Wij tot hen: "Weest verachte
apen." (66) Zo maakten Wij hen tot een voorbeeld voor hen die in die tijd
leefden en voor degenen, die na hen kwamen en tot een les voor de godvrezenden.
(67) En toen Mozes tot zijn volk zeide: "Waarlijk, Allah gebiedt u, een
koe te slachten", zeiden zij: "Drijft gij de spot met ons?" Hij
zeide: "Ik zoek toevlucht bij Allah, om niet tot de onwetenden te
behoren." (68) Zij zeiden: "Bid voor ons tot uw Heer, opdat Hij het
ons duidelijk make, wat voor een koe dit moet zijn." Hij antwoordde:
"Hij zegt, dat het een koe moet zijn, noch oud, noch jong, volwassen,
tussen beide in - doet nu, wat u geboden is." (69) Zij zeiden: "Bid
voor ons tot uw Heer, dat Hij het ons duidelijk make, welke kleur zij
heeft" Hij antwoordde: "Hij zegt, dat het een gele koe is met een
diepe kleur, aangenaam voor hen, die haar zien." (70) Zij zeiden:
"Bid voor ons tot uw Heer, dat Hij ons mededele, hoe zij is, want al zulke
koeien zien er voor ons gelijk uit; en als Allah het wil, zullen wij juist
worden geleid." (71) Hij antwoordde: "Hij zegt, dat het een koe is,
die nog nooit afgericht is geweest, om de aarde te beploegen, of de akkers te
bevloeien, een koe, gaaf en vlekkeloos." Zij zeiden: "Nu hebt gij het
precies gezegd." Toen slachtten zij haar, doch liever hadden zij het niet
gedaan. (72) En toen gij trachttet een mens te doden en onder elkander er over
twisttet, was Allah de onthuller van wat gij verborgen hieldt. (73) Toen zeiden
Wij: "Treft hem (de moordenaar) voor een gedeelte van het vergrijp tegen
hem (de gedode)". Aldus geeft Allah leven aan de doden en toont u Zijn
tekenen, opdat gij zult begrijpen. (74) Daarna verhardde zich uw hart. Zij zijn
als stenen, of nog harder, want er zijn stenen, waaruit stromen ontspringen en
er zijn er zeker, die splijten en er vloeit water uit. En sommige zijn er die
uit vrees voor Allah neervallen. En Allah is niet achteloos, ten opzichte van
wat gij doet. (75) Verwacht gij, dat zij u zullen geloven, terwijl een aantal
hunner het woord van Allah heeft vernomen en het verdraait, nadat zij het
hebben begrepen, tegen beter weten in. (76) Wanneer zij de gelovigen ontmoeten
zeggen zij: "Wij geloven" en wanneer zij onder elkander zijn zeggen
zij: "Verhaalt gij hun, wat Allah u heeft geopenbaard, zodat zij daardoor
met u kunnen redetwisten voor uw Heer." Wilt gij dan niet begrijpen? (77)
Begrijpen zij dan niet, dat Allah weet, wat zij verbergen en wat zij openbaar
maken? (78) En sommigen hunner zijn ongeletterd; zij weten niets van het Boek,
maar hebben hun valse denkbeelden: zij vermoeden slechts. (79) Wee daarom
degenen, die een boek met hun eigen handen schrijven en dan zeggen: "Dit
is van Allah", opdat zij er een onwaardige prijs voor kunnen nemen. Wee
hun dan, voor hetgeen hun handen schrijven en wee hun voor hetgeen zij
verdienen. (80) En zij zeggen: "Het Vuur zal ons slechts voor een klein
aantal dagen deren". Vraag hun: "Hebt gij dan een woord van Allah
verkregen? Dan zal Allah Zijn belofte nooit breken. Of zegt gij iets over
Allah, dat gij niet weet? (81) Voorzeker, die kwaad doet en door zijn zonden is
omringd - zij zijn de bewoners van het Vuur; daarin zullen zij verblijven. (82)
Maar zij, die geloven en goede werken doen, - zij zijn de bewoners van de
Hemel, daarin zullen zij verblijven. (83) En toen Wij een verbond sloten met de
kinderen Israëls, zeiden Wij, dat gij niemand zult aanbidden, dan Allah alleen
en dat gij goed zult zijn voor uw ouders, uw verwanten, de wezen en de armen;
spreekt goed tegen de mensen en houdt het gebed en geeft de Zakaat. Doch gij
wenddet u af, - behalve weinigen onder u, en gij zijt afkerig. (84) En toen Wij
een verbond met u sloten: "Gij zult uw bloed niet vergieten noch uw volk
uit hun huizen verdrijven", toen hebt Gij dit bekrachtigd en gij waart er
getuige van. (85) Toch zijt gij het volk, dat uw eigen broeders doodt en een
gedeelte van uw volk uit hun huizen verdrijft, elkaar tegen hen helpende in
zonde en overtreding. En, indien zij als gevangenen tot u terugkomen, koopt gij
hen vrij, terwijl juist hun verdrijving voor u verboden was. Gelooft gij dan
slechts in een gedeelte van het Boek en verwerpt gij een ander gedeelte? Er is
geen beloning voor degenen uwer, die zulks doen, behalve schande in dit leven;
en op de Dag van Opstanding zullen zij de strengste kastijding moeten
ondergaan, want Allah is niet onachtzaam betreffende hetgeen gij doet. (86)
Dezen zijn het, die het Hiernamaals voor het tegenwoordig leven hebben
verkocht. Derhalve zal hun straf niet worden verzacht, noch zullen zij worden
geholpen. (87) Voorwaar, Wij gaven Mozes het Boek en deden boodschappers de een
na de ander zijn voetsporen volgen. En Wij gaven aan Jezus, zoon van Maria,
duidelijke tekenen en versterkten hem met de geest der heiligheid. Telkens als
een boodschapper tot u kwam, met hetgeen uw ziel niet behaagde, hebt gij u laatdunkend
gedragen, sommigen hunner hebt gij verloochend en anderen gedood. (88) En zij
zeiden: "Ons hart is verhuld." Neen, Allah heeft hen vanwege hun
ongeloof vervloekt. Weinig is derhalve hetgeen zij geloven. (89) En toen een
Boek van Allah tot hen kwam, vervullend datgene, dat bij hen was, hoewel zij
voordien om overwinning over de ongelovigen plachten te bidden, toen dat tot
hen kwam, herkenden zij dat niet en verwierpen het. Gods vloek rust derhalve op
de ongelovigen. (90) Kwaad is datgene, waarvoor zij hun ziel hebben verkocht;
daar zij verwerpen, hetgeen Allah heeft geopenbaard, er afkerig van zijnde, dat
Allah Zijn genade doet dalen over diegenen Zijner dienaren, die Hij wil.
Daardoor brachten zij toorn op toorn over zich en er is een vernederende kastijding
voor de ongelovigen. (91) En wanneer er tot hen wordt gezegd: "Gelooft in
hetgeen Allah heeft geopenbaard," zeggen zij: "Wij geloven slechts in
hetgeen ons is geopenbaard," maar zij verwerpen hetgeen daarna is
geopenbaard, hoewel het de Waarheid is, vervullende wat zij reeds bezaten. Zeg
hun "Waarom hebt gij dan de vroegere profeten van Allah gedood, als gij
inderdaad gelovigen waart?" (92) En Mozes kwam voorzeker tot u met
duidelijke tekenen, maar gij hebt in zijn afwezigheid het (gouden) kalf genomen
(om het te aanbidden) en gij waart onrechtvaardig. (93) En toen Wij een verbond
met U sloten en de berg (Sinaï) hoog boven u verhieven, zeggende: "Houdt
stevig vast, hetgeen Wij u gegeven hebben en luistert," zeiden zij:
"Wij horen, maar wij gehoorzamen niet"; hun hart was vervuld van het
kalf, wegens hun ongeloof. Zeg: "Slecht is hetgeen uw geloof u oplegt, zo
gij al enig geloof bezit". (94) Zeg: "Indien het tehuis van het
Hiernamaals, bij Allah alleen voor u is, met uitsluiting van andere mensen, wenst
dan eer de dood, als gij te goeder trouw zijt". (95) Maar zij zullen deze
nooit wensen, wegens het werk hunner handen. En Allah kent de boosdoeners goed.
(96) Voorzeker, gij zult hen (Joden) het meest van alle mensen verlangend naar
het leven vinden, zelfs meer dan de afgodendienaren. Ieder van hen wenst, dat
hem een leven van duizend jaren geschonken moge worden, doch al ware hem zulk
een lang leven vergund, dan zou het hem tegen de straf toch niet beschermen.
Allah ziet hetgeen zij doen. (97) Zeg: "Al wie een vijand van Gabriël
is" - want waarlijk, hij openbaarde het op Allah's bevel aan uw hart,
vervullende datgene, wat voordien kwam, een leidraad zijnde en een blijde mare
voor de gelovlgen. - (98) "Al wie een vijand is van Allah en Zijn engelen
en Zijn boodschappers en Gabriël en Michaël, waarlijk, Allah is een vijand van
zulke ongelovigen." (99) En Wij hebben u voorzeker duidelijke tekenen
gegeven en niemand, dan de overtreders, verwerpt ze. (100) Hoe kwam dat?
Telkens wanneer zij een verbond aangingen, schond een gedeelte hunner het.
Neen, de meesten hunner geloven niet. (101) En nu er een boodschapper van Allah
tot hen is gekomen, vervullend wat zij reeds bezaten, heeft een gedeelte der
mensen van het Boek, Allah's Boek achter zich geworpen, alsof zij het niet
kenden. (102) En zij volgen dezelfde weg, die de duivels volgden tegen de
regering van Salomo - en Salomo was niet ongelovig, maar ongelovig waren de
duivels en zij leerden de mensen leugen en bedrog. En (zij handelen naar)
hetgeen aan de twee engelen, Haroet en Maroet te Babylon was geopenbaard. Maar
deze beiden leerden niemand, voordat zij hadden gezegd: "Wij zijn slechts
een beproeving; weest daarom niet ongelovig". Zo leren zij (de mensen) van
hen datgene waarmede zij een geschil maken tussen een man en zijn vrouw, maar
zij schaden er niemand mede, tenzij door Allah's bevel; maar dezen leren wat
hen schaadt en geen goed doet, hoewel zij weten, dat hij, die in deze zaken
handelt geen voordeel heeft in het Hiernamaals; slecht is hetgene waarvoor zij
hun ziel hebben verkocht; hadden zij het slechts ingezien! (103) Indien zij
hadden geloofd en rechtvaardig gehandeld, zou een schonere beloning van Allah
gewis hun deel zijn geweest, hadden zij het slechts geweten. (104) O, gij die
gelooft, zegt niet: "Raainaa", maar zegt: "Onzornaa" en
luistert. Er is voor de ongelovigen een pijnlijke straf. (105) Zij die niet
geloven onder de mensen van het Boek, en de afgodendienaren, gunnen niet, dat
iets goeds tot u nedergezonden wordt van uw Heer; maar Allah kiest voor Zijn
barmhartigheid, wie Hij wil en Allah is de Heer van grote genade. (106) Welk
teken Wij ook opheffen of doen vergeten, daarvoor brengen Wij betere of daaraan
gelijke. Weet gij niet, dat Allah macht heeft over alle dingen? (107) Weet gij
niet, dat het koninkrijk der hemelen en der aarde aan Allah behoort? En buiten
Allah is er geen beschermer of helper Xoor u. (108) Zoudt gij de boodschapper
die tot u z werd gezonden, willen ondervragen, zoals - Mozes voorheen werd
ondervraagd? Maar wie ongeloof in ruil neemt voor geloof, is voorzeker van het
rechte pad afgedwaald. (109) Velen van de mensen van het Boek, wensen, nadat
gij gelovig geworden zijt, u uit afgunst weder tot ongelovigen te maken, nadat
de Waarheid hun is duidelijk geworden. Maar vergeeft en weest toegefelijk
totdat Allah Zijn gebod uitbrengt. Voorzeker, Allah heeft macht over alle
dingen. (110) En onderhoudt het gebed en betaalt de Za'kaat; het goede dat gij
vooruit zendt voor uzelf, gij zult het bij Allah vinden. Voorzeker, Allah ziet
al hetgeen gij doet. (111) En zij zeggen: "Niemand, behalve de Joden en de
Christenen, zal ooit de Eemel binnengaan." Dat zijn hun ijdele wensen.
Zeg: "Toont uw bewijs, aJs gij waarachtig zijt". (112) Neen, wie zich
volledig aan Allah onderwerpt en goede daden verricht, zal zijn beloning bij
zijn Heer hebben. Vrees noch droefheid zal over hem komen. (113) De Joden
zeggen: "De Christenen hebben geen ware grondslag en de Christenen zeggen:
"De Joden hebben geen ware grondslag", terwijl zij beiden hetzelfde
Boek lezen. Hetzelfde zeggen degenen, die geen kennis hebben. Maar Allah zal op
de Dag der Opstanding uitspraak doen in hun geschil. (114) En wie is
onrechtvaardiger dan hij, die verbiedt, dat de naam van Allah wordt
verheerlijkt in Allah's bedehuizen en deze tracht te vernietigen? Zij behoorden
(de bedehuizen) slechts in vreze binnen te gaan. Er is schande over hen in deze
wereld en er zal een grote straf voor hen zijn in het Hiernamaals. (115) En aan
Allah behoort het Oosten en het Westen; waarheen gij u ook wendt, daar zal het
Aangezicht van Allah zijn. Zeker, Allah is Alomvattend, Alwetend. (116) En zij
zeggen: "Allah heeft Zich een zoon verwekt. Heilig is Hij. Neen, alles,
wat in de hemelen en op aarde is, behoort Hem toe en alles gehoorzaamt Hem. (117)
Wondere Schepper van de hemelen en aarde. Wanneer Hij iets besluit, zegt Hij
slechts: "Wees" en het wordt". (118) En de onwetenden zeggen:
"Waarom spreekt Allah niet tot ons, of, komt er geen teken tot ons?"
Zo spraken ook degenen, die vóór hen waren. Hun harten zijn aan elkander
gelijk. Wij hebben de tekenen voorzeker duidelijk gemaakt, voor een volk, dat
standvastig gelooft. (119) Voorzeker Wij hebben u als drager van blijde
tijdingen en waarschuwer gezonden met de Waarheid. En gij zult niet
verantwoordelijk worden gesteld voor de bewoners der hel. (120) En de Joden en
de Christenen zullen u nooit welgezind zijn, tenzij gij hun godsdienst belijdt.
Zeg: "Voorzeker, Allah's leiding is de Merkelijke leiding". En,
indien gij hun wensen volgt, nadat de kennis tot u is gekomen, zult gij aan
Allah Vriend noch Helper hebben. (121) Zij, wie Wij het Boek hebben gegeven,
volgen het na, zoals het behoort te worden nagevolgd; dezen zijn het, die er in
geloven. En die er niet in geloven, zullen de verliezers zijn. (122) O, gij
kinderen Israëls, gedenkt Mijn gunsten die Ik u bewees, dat Ik u boven die
volkeren verhief. (123) En vreest de Dag, waarop geen ziel een andere ziel van
nut kan zijn, waarop geen losprijs van haar zal worden aanvaard, geen
voorspraak haar zal baten, noch zullen zij worden geholpen. (124) En toen
Abrahams Heer hem met zekere opdrachten beproefde en Abraham deze vervulde,
zeide Hij: "Ik zal u tot leider der mensen maken". Abraham vroeg:
"En ook aran onder mijn nakomelingen?" Hij zeide: "Mijn verbond betreft
de overtreders niet". (125) En toen Wij het Huis tot een plaats van
verzameling voor de mensheid en een toevluchtsoord maakten, zeggende:
"Neemt de plaats van Abraham als een plaats voor gebed". En Wij
geboden Abraham en Ismaël, zeggende: "Reinigt Mijn Huis voor degenen, die
de ommegang verrichten en voor degenen, die er toegewijd in verblijven en voor
degenen, die zich neder buigen en zich ter aarde werpen. (126) En toen Abraham
bad: "Mijn Heer, maak deze plaats toch tot een oord van vrede en geef vruchten
aan haar bewoners, die aan Allah en de laatste dag geloven", zeide Hij:
"Ik zal voor een korte tijd ook aan hem, die niet gelooft weldaden
schenken, daarna zal Ik hem in het Vuur drijven: het is een slechte
verblijfplaats". (127) En toen Abraham en Ismaël de muren van het Huis
optrokken, biddende: "Heer, aanvaard dit van ons, want Gij zijt de
Alhorende, de Alwetende, (128) Heer, maak ons beiden aan U onderdanig en maak
van ons nageslacht een volk, dat U onderdanig zij. En toon ons onze wijzen van
aanbidding en wend U met barmhartigheid tot ons, zeker, Gij zijt
Berouwaanvaardend en Genadevol. (129) Heer, doe onder hen een boodschapper
opstaan, die hun Uw tekenen zal verkondigen en hun het Boek en de Wijsheid zal
verklaren en hen zal louteren. Voorzeker, Gij zijt de Almachtige, de Alwijze. (130)
En wie zal zich van het geloof van Abraham afwenden, behalve hij, die dwaas
tegen zichzelf handelt? Voorzeker, Wij hebben hem in deze wereld uitverkoren en
in de volgende zal hij gewis onder de rechtvaardigen zijn. (131) Toen zijn Heer
tot hem zeide: "Onderwerp U", zeide hij: "Ik heb mij aan de Heer
der Werelden onderworpen". (132) En hetzelfde legde Abraham aan zijn zonen
op en Jacob deed desgelijks, zeggende: "O mijn zonen, Allah heeft waarlijk
dit geloof voor u verkozen, sterft daarom niet, tenzij gij Moslims zijt." (133)
Of waart gij aanwezig, toen de dood tot Jacob kwam en hij tot zijn zonen zeide:
"Wat zult gij na mij aanbidden?" Zij antwoordden: "Wij zullen uw
God aanbidden, de God uwer vaderen, Abraham, Ismaël en Izaäk, de enige God, aan
Hem zijn wij onderworpen". (134) Dit is een volk, dat is heengegaan: voor
hen is, hetgeen zij verdienden en voor u is, hetgeen gij verdient en gij zult
niet worden ondervraagd over hetgeen zij plachten te doen. (135) En zij zeggen:
"Weest Joden of Christenen, dan zult gij worden geleid". Zeg (hun):
"Neen, maar (volg) de godsdienst van Abraham, de oprechte: hij behoorde
niet tot de afgodendienaren". (136) Zegt: "Wij geloven in Allah en in
hetgeen ons is geopenbaard en in hetgeen tot Abraham, Ismaël, Izaäk, Jacob en
de stammen werd nedergezonden en in hetgeen aan Mozes en Jezus werd gegeven en
in hetgeen aan alle andere profeten werd gegeven door hun Heer. Wij maken geen
onderscheid tussen hen en aan Hem onderwerpen wij ons. (137) En indien zij
geloven, zoals gij hebt geloofd, dan zijn zij juist geleid, maar indien zij
zich afwenden, dan zijn zij in verzet; Allah zal u zeker voldoende zijn tegen
hen, want Hij is de Alhorende, de Alwetende. (138) Maakt Allah's kleur tot de
uwe en wie is beter in kleur, dan Allah? Hem alleen aanbidden wij. (139) Zeg:
"Twist gij met ons omtrent Allah, terwijl Hij uw Heer en onze Heer is? En
voor ons zijn onze werken en voor u uw werken. En Hem alleen zijn wij oprecht
toegewijd. (140) Zegt gij, dat Abraham en Ismaël en Izaäk en Jacob en de
stammen Joden of Christenen waren? Zeg: "Weet gij het beter of
Allah?" En wie is onrechtvaardiger, dan hij, die een getuigenis verbergt,
die hij van Allah heeft? En Allah is niet onbekend met hetgeen gij doet. (141)
Dit is een volk, dat is heengegaan: voor hen is, hetgeen zij verdienden en voor
u is, hetgeen gij verdient; en gij zult niet worden ondervraagd over hetgeen
zij deden. (142) De dwazen onder het volk zullen zeggen: "Wat heeft hen
van hun Qiblah, die zij volgden, afgekeerd?" Zeg: "Aan Allah behoort
het Oosten en het Westen. Hij leidt, wie Hij wil naar het rechte pad". (143)
En zo hebben Wij u tot een verheven volk gemaakt, opdat gij getuige zult zijn
tegenover de mensen en de Gezant zij een getuige tegenover u. Wij bepaalden de
Qiblah, die gij volgdet slechts, opdat Wij hem, die de gezant van Allah volgt,
onderscheiden van degene die hem de rug toekeert. En dit is inderdaad zeer
moeilijk, behalve voor hen, die Allah heeft geleid. En Allah zal u uw geloof niet
doen verliezen; voorzeker, Allah is Liefderijk en Genadevol jegens de mensen. (144)
Waarlijk, Wij zien uw aangezicht zich naar de hemel wenden, daarom zullen Wij u
tot beheerder maken van de Qiblah, die u behaagt. Wend daarom uw aanaangezicht
naar de Heilige Moskee en waar gij ook moogt zijn, wendt uw aangezicht
daarheen. En voorzeker, zij wie het Boek is gegeven, weten, dat dit de Waarheid
is van hun Heer; Allah is niet achteloos ten aanzien van wat zij doen. (145)
Zelfs al bracht gij elk teken aan degenen aan wie het Boek is gegeven, zouden
zij nooit uw Qiblah volgen, noch kunt gij hun Qiblah volgen, noch zijn er onder
hen, die de Qiblah van anderen volgen. En indien gij aan hun wens zoudt
voldoen, nadat kennis tot u is gekomen, zoudt gij zeker tot de onrechtvaardigen
behoren. (146) Degenen aan wie Wij het Boek hebben gegeven erkennen dit, zoals
zij hun zonen erkennen, maar voorzeker, sommigen hunner verbergen de Waarheid
tegen beter weten in. (147) De Waarheid is van uw Heer, schaar u daarom niet
onder hen die twijfelen. (148) Iedereen heeft een richting, waarheen hij zich
wendt, wedijvert daarom met elkander in goede werken. Waar gij ook zijt, Allah
zal u allen tezamen brengen. Voorzeker, Allah heeft macht over alle dingen. (149)
Vanwaar gij ook komt, wend uw aangezicht naar de Heilige Moskee, want dat is
inderdaad de Waarheid van uw Heer. En Allah is niet achteloos ten aanzien van
hetgeen gij doet. (150) Vanwaar gij ook komt, wend uw aangezicht naar de
Heilige Moskee; waar gij ook zijt, wendt uw aangezicht daarheen, opdat de
mensen, met uitzondering van de onrechtvaardigen geen bezwaar tegen u mogen
aanvoeren - vreest hen dus niet, maar vreest Mij - en opdat Ik Mijn gunst aan u
moge voltooien en opdat gij juist geleid moogt worden. (151) Omdat Wij uit uw midden
een boodschapper hebben gezonden, die u Onze tekenen verkondigt, u zuivert, u
het Boek en de Wijsheid onderwijst en u leert, hetgeen gij niet wist. (152)
Gedenkt Mij daarom en Ik zal u gedenken en weest Mij dankbaar en weest Mij niet
ondankbaar. (153) O, gij die gelooft, zoekt hulp met geduld en gebed;
voorzeker, Allah is met de geduldigen. (154) En zegt niet van degenen, die voor
Allah's zaak zijn gedood, dat zij dood zijn - neen, zij leven, maar gij bemerkt
het niet. (155) En Wij zullen u een weinig beproeven door vrees, honger,
verlies van bezittingen, levens en vruchten; maar verkondig blijde tijdingen
aan de geduldigen, (156) Zij die, wanneer een rampspoed hen achterhaalt,
zeggen: "Voorzeker, wij zijn van Allah en tot Hem zullen wij
wederkeren". (157) Dezen zijn het, op wie de zegeningen en de
barmhartigheid van hun Heer rusten en dezen zijn het, die de rechte weg volgen.
(158) Voorzeker, Safaa en Marwah zijn onder de tekenen van Allah. Er rust
derhalve op hem, die de Hadj (pelgrimstocht) doet, of (of soms) de Omrah
verricht, geen blaam, indien hij om beiden (heen) loopt. En wie vrijwillig goed
doet, voorzeker, Allah is Waarderend, Alwetend. (159) Voorzeker, degenen, die
hetgeen Wij aan tekenen en leiding hebben nedergezonden, verbergen, nadat Wij zein
het Boek aan de mensen duidelijk hebben gemaakt, zijn het, die Allah vervloekt
en zij die het recht hebben te vervloeken, vervloeken hen ook. (160) Maar zij,
die berouw hebben en zich beteren en (de Waarheid) verkondigen, dezen zijn het,
tot wie Ik Mij met vergiffenis wend - Ik ben Berouwaanvaardend, Genadevol. (161)
Voorzeker, die verwerpen en als ongelovigen sterven, over hen zal de vloek
komen van Allah en van de engelen en van alle mensen. (162) Daarin zullen zij
blijven. Hun straf zal niet worden verlicht, noch zal hun uitstel worden
verleend. (163) En uw God is één God, er is geen God buiten Hem, de
Barmhartige, de Genadevolle. (164) Voorwaar, in de schepping der hemelen en der
aarde en in de wisseling van nacht en dag en in de schepen die de zee bevaren,
met datgene wat de mensen tot voordeel strekt; en in het water dat Allah van de
hemel nederzendt, waarmede Hij de aarde doet herleven na haar dood en daarop
alle soorten dieren verspreidt, en in de verandering der winden, en in de
wolken die tussen de hemel en de aarde in dienst zijn gesteld, zijn inderdaad
tekenen voor een volk, dat begrijpt. (165) Onder de mensen zijn er, die
voorwerpen van aanbidding buiten Allah nemen en ze liefhebben, zoals zij Allah
behoren lief te hebben. Maar zij die geloven zijn sterker in hun liefde voor
Allah. En als zij die overtreden (nu) de tijd kunnen zien wanneer zij de straf
zullen zien, (dan zouden zij beseffen) dat alle macht aan Allah toebehoort en
dat Allah streng is in het straffen. (166) Wanneer de leiders hun volgelingen
zullen verzaken en de straf zullen bemerken en al hun banden zullen worden
verbroken, (167) Zullen de volgelingen zeggen: "Indien wij slechts terug
konden keren, zouden wij hen verzaken, zoals zij ons hebben verzaakt". Zo
zal Allah aan hen hun werken tonen tot wroeging en zij zullen het Vuur niet
kunnen ontkomen. (168) O gij mensen, eet van hetgeen geoorloofd en goed is op
aarde en treedt niet in de voetstappen van Satan; voorzeker, hij is voor u een
openlijke vijand. (169) Hij gebiedt u alleen, wat kwaad en wat onrein is en dat
gij over Allah zegt, wat gij niet weet. (170) En wanneer er tot hen wordt
gezegd: "Volgt hetgeen Allah heeft geopenbaard", zeggen zij:
"Neen, wij zullen datgene volgen, wat wij onze vaderen zagen volgen".
Zelfs al hadden hun vaderen in het geheel geen verstand en volgden zij ook de
rechte weg niet? (171) De ongelovigen gelijken op hem, die schreeuwt naar
hetgeen niets hoort, het blijft een roep en een schreeuw. Zij zijn doof, stom
en blind, zij begrijpen dus niet. (172) O gij die gelooft, eet van de goede
dingen, waarmede Wij u hebben voorzien en dankt Allah, indien gij Hem alleen
aanbidt. (173) Hij heeft u slechts het gestorvene, het bloed, het varkensvlees
en datgene, waarover een andere naam, dan die van Allah is uitgeroepen,
verboden. Maar hij, die gedwongen is en dit niet wenst en geen overtreder is,
op hem rust geen zonde. Want Allah is Vergevensgezind, Genadevol. (174)
Voorzeker, zij, die datgene verbergen, wat Allah heeft geopenbaard, namelijk
het Boek en het voor een geringe prijs verruilen, vullen hun buik met niets,
dan Vuur. Allah zal op de Dag der Opstanding niet tot hen spreken, noch zal Hij
hen rein achten. Er wacht hun een pijnlijke straf. (175) Zij zijn het, die
dwaling in ruil voor leiding hebben aanvaard en straf voor vergiffenis. Hoe
groot is hun overmoed tegenover het Vuur! (176) Dit komt, omdat Allah het Boek
met de Waarheid heeft nedergezonden en voorzeker, zij, die tegen het Boek
ingaan, zijn in verregaand verzet. (177) Het is geen deugd, dat gij uw gezicht
naar het Oosten of naar het Westen wendt, maar waarlijke deugd is in hem, die
in Allah, de Laatste Dag, de engelen, het Boek en de profeten gelooft en die
van zijn vermogen geeft uit liefde voor Hem aan de verwanten, de wezen, de
armen, de reiziger, de bedelaars en voor het vrijkopen van slaven en die het
gebed onderhoudt en de Zakaat betaalt; verder in degenen, die hun belofte
nakomen, wanneer zij een belofte doen en de geduldigen in armoede, in
kwellingen en in oorlogstijd; dezen zijn het, die bewezen hebben, waarachtig te
zijn en dezen zijn vromen. (178) O gij die gelooft, vergelding inzake doodslag is
u voorgeschreven: de vrije man tegen de vrije man, de slaaf tegen de slaaf en
de vrouw tegen de vrouw. Maar, indien iemand kwijtschelding is verleend door
zijn broeder, dan moet de eis billijk zijn, en betaling moet hem worden gedaan
met goedheid. Dit is verzachting en barmhartigheid van uw Heer. Wie daarna
overtreedt, hem wacht een pijnlijke straf. (179) En in vergelding is leven voor
u, o mensen van begrip, zodat gij behouden zult worden. (180) Het is u
voorgeschreven, dat wanneer de dood tot één uwer komt, en hij een vermogen
nalaat, hij een testament opmake voor ouders en naaste familieleden,
billijkerwijze. Dit is een verplichting voor de godvruchtigen. (181) En hij,
die het vervalst nadat hij het heeft gehoord, de schuld er van zal gewis op hem
rusten, die dat verandert. Waarlijk, Allah is Alhorend, Alwetend. (182) Maar
hij die vreest, dat degene, die het testament maakte, partijdig werd, of een
fout heeft begaan, en die een schikking treft (tussen de belanghebbenden), die
zal daarmede geen zonde begaan. Voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol.
(183) O, gij gelovigen, het vasten is u voorgeschreven, zoals het degenen die
vóór u waren was voorgeschreven, opdat gij vroom zult zijn. (184) Voor een
zeker aantal dagen (zult gij vasten) maar wie onder u ziek is, of op reis,
vaste een aantal andere dagen - er is een losprijs voor degenen, die niet
kunnen vasten - het voeden van een arme. Maar hij, die vrijwillig goed doet,
het zal beter voor hem zijn. Het vasten is goed voor u, indien gij het beseft. (185)
De maand Ramadaan is die, waarin de Koran als een richtsnoer voor de mensen
werd nedergezonden en als duidelijke bewijzen van leiding en onderscheid. Wie
onder u daarom deze maand beleeft, laat hem daarin vasten. Maar wie onder u
ziek of op reis is, een aantal andere dagen. Allah wenst gemak voor u en geen
ongemak, en opdat gij het aantal zult voltooien en opdat gij Allah's grootheid
zult prijzen, omdat Hij u terecht heeft geleid en opdat gij dankbaar zult zijn.
(186) En wanneer Mijn dienaren u over Mij vragen, zeg dan: "Ik ben nabij.
Ik verhoor het gebed van de smekeling, wanneer hij Mij aanroept." Daarom
moeten zij naar Mij luisteren en in Mij geloven, opdat zij geleid zullen
worden. (187) Het is u veroorloofd, om op de nacht van het vasten tot uw vrouwen
in te gaan. Zij zijn een gewaad voor u en gij zijt haar een gewaad. Allah weet,
dat gij onrechtvaardig hebt gehandeld tegenover uzelf en heeft Zich met
barmhartigheid tot u gewend en u verlichting geschonken. Daarom moogt gij nu
tot haar ingaan en betrachten, hetgeen Allah u heeft verordend; en eet en
drinkt, totdat bij de dageraad de witte draad zich onderscheidt van de zwarte
draad. Voltooit dan het vasten tot het vallen van de avond. En verbreng uw tijd
niet met uw vrouwen wanneer u in de Moskeeën ??? houdt. Dit zijn de beperkingen
van Allah - dus nadert deze niet. Zo zet Allah zijn geboden uiteen voor de
mensen, opdat zij vroom zullen zijn. (188) En verteert uw rijkdommen niet onder
elkander door valse middelen en brengt ze niet naar de rechters, opdat gij een
deel der rijkdommen der mensen in zonde kunt verteren, tegen beter weten in. (189)
Zij vragen u betreffende de nieuwe manen. Zeg: "Zij zijn tijdsaanwijzingen
voor de mensen en voor de bedevaart." Het is geen deugd, dat gij de huizen
binnengaat aan de achterzijde: maar deugdzaamheid is in hem, die Allah vreest.
Dus gaat de huizen door de deuren binnen en vreest, Allah, opdat gij zult
slagen. (190) En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u
strijden, maar overschrijdt de grens niet. Voorzeker, Allah heeft de
overtreders niet lief. (191) En doodt hen, waar gij hen ook ontmoet en drijft
hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven; want vervolging is erger dan doden.
En bevecht hen niet nabij de heilige Moskee, voordat zij u daarin bevechten.
Maar indien zij u bevechten, bevecht hen dan - zo is de vergelding voor de
ongelovigen. (192) Maar als zij ophouden, dan is Allah zeker Vergevensgezind,
Genadevol. (193) En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de
godsdienst alleen voor Allah wordt. Maar indien zij (met strijden) ophouden,
dan is er geen vijandelijkheid meer toegestaan, behalve tegen de
onrechtvaardigen. (194) De heilige maand voor de heilige maand! Er is (een wet
van) vergelding voor alle heilige dingen. Wie daarom agressief tegen u handelt,
vergeldt hem naarmate hij tegen u heeft gedaan. En vreest Allah en weet, dat
Allah met de godvruchtzgen is. (195) En besteedt uw bezit voor de zaak van
Allah en stort u niet met uw eigen handen in het verderf doch doet goed: voorzeker,
Allah heeft hen lief, die goed doen. (196) En voleindigt de Hadj
(pilgrimstocht) en Omrah, ter wille van Allah, maar als gij verhinderd zijt,
brengt dan het offer, dat gemakkelijk verkrijgbaar is en scheert uw hoofd niet,
voordat het offer zijn bestemming heeft bereikt. En wie onder u ziek is of een
kwaal in het hoofd heeft, moet een losprijs geven, óf door te vasten, óf door
aalmoezen te geven, óf door een offer te brengen. En wanneer gij veilig zijt,
moet hij die gebruik maakt van Omrah, tegelijk met de Hadj een offer brengen,
dat gemakkelijk verkrijgbaar is. Maar degenen, die geen (offer) kunnen vinden,
moeten drie dagen gedurende de bedevaart vasten en zeven dagen, wanneer (men)
terugkeert; dit is tien dagen in het geheel. Dit is voor hem, wiens familie
niet dicht bij de Heilige Moskee woont. En vreest Allah en weet, dat Allah
streng is in het straffen. (197) De maanden der bedevaart zijn bekend, dus, wie
besluit ter bedevaart te gaan in deze maanden, bedenke, dat er geen onreine
taal, noch enige overtreding, noch enige twist gedurende de bedevaart mag zijn.
En wat gij ook aan goeds doet, Allah weet het. En rust u uit met het nodige,
maar de beste uitrusting is godsvrucht. En vreest Mij alleen, o mensen van
begrip. (198) Het is voor u geen zonde, wanneer gij de overvloed van uw Heer
zoekt. Maar, wanneer gij van (de berg ) Arafaat weggaat, gedenkt dan Allah te
het Sacrale Monument en gedenkt Hem, omdat Hij u heeft geleid, terwijl gij
voordien tot de dwalenden behoordet. (199) Gaat dan voort, vanwaar het volk
voortgaat en zoekt vergiffenis van Allah; Voorwaar, Allah is Vergevensgezind,
Genadevol. (200) En wanneer gij uw wijdingen hebt verricht, gedenkt dan Allah,
zoals gij uw vaderen gedenkt en zelfs meer dan dat. En er zijn mensen, die
zeggen: "Onze Heer, schenk ons (veel) in deze wereld", maar voor hen
is er geen aandeel in het Hiernamaals. (201) Sommigen hunner zeggen: "Onze
Heer, schenk ons het goede in deze wereld, alsook in de komende wereld en
bescherm ons voor de marteling van het Vuur." (202) Voor dezen zal er een
aandeel zijn wegens hetgeen zij hebben verdiend. En Allah is vlug in het
verrekenen. (203) En gedenkt Allah gedurende het vastgestelde aantal dagen,
maar wie na twee dagen zich haast (om te vertrekken) het zal voor hem geen
zonde zijn en wie achterblijft, ook voor hem zal het geen zonde zijn. Dit geldt
voor hem, die God vreest. Vreest Allah en weet, dat gij voor Hem zult worden
verzameld. (204) En onder de mensen is iemand, wiens spreken over dit leven u
zou behagen en hij stelt Allah tot getuige voor wat in zijn hart is en toch is
hij de meest twistzieke. (205) Wanneer hij gezag heeft, gaat hij in het land
rond, om er wanorde te stichten en de oogst en het nageslacht (van de mens) te
vernietigen, maar Allah houdt niet van wanorde. (206) En wanneer er tegen hem
wordt gezegd: "Vrees Allah", dan spoort de trots hem aan tot verdere
zonde. Daarom is de hel goed genoeg voor hem en voorzeker, deze is een kwade
rustplaats. (207) En onder de mensen is iemand, die zich weggeeft, Allah's
welbehagen zoekende; Allah is goedertieren jegens Zijn dienaren. (208) O gij
die gelooft, komt in volledige overgave en volgt de voetstappen van Satan niet;
hij is voorzeker uw verklaarde vijand. (209) Maar indien gij uitglijdt nadat de
duidelijke tekenen tot u zijn gekomen, weet dan, dat Allah Almachtig, Alwijs
is. (210) Zij wachten op niets anders, dan dat Allah en de engelen in de
schaduw der wolken tot hen komen en dat de zaak beslist wordt. En tot Allah
worden alle dingen teruggebracht. (211) Vraag de kinderen Israëls, hoeveel
duidelijke tekenen Wij hun hebben gegeven. Maar hij die de gunst van Allah
verandert, nadat zij tot hem is gekomen, (wete) dat Allah streng is in het
straffen. (212) Het leven dezer wereld is voor de ongelovigen schoonschijnend
gemaakt en zij bespotten de gelovigen. Maar de godvrezenden zullen boven hen
verheven zijn op de dag der opstanding: Allah schenkt Zijn gaven overvloedig
aan wie Hij wil. (213) De mensheid was één gemeenschap. Daarna verwekte Allah
profeten als brengers van goede tijdingen en als waarschuwers en zond met hen
het Boek neder, dat de waarheid bevatte, om onder de mensen te richten over
datgene waarin zij verschilden. En niemand verschilde er over, dan degenen aan
wie het (Boek) was gegeven, nadat duidelijke tekenen tot hen waren gekomen, -
uit afgunst jegens elkander. Dan heeft Allah door Zijn gebod de gelovigen
geleid betreffende de waarheid, waarover zij hot oneens waren; en Allah leidt
naar het rechte pad, wie Hij wil. (214) Denkt gij dat gij de Hemel zult
binnengaan, terwijl cle toestand dergenen, die vóór u gingen, nog niet over u
is gekomen? Armoede en tegenslagen kwamen over hen en zij werden hevig
geschokt, totdat de boodschapper en de gelovigen met hem zeiden: "Wanneer
komt Allah's hulp?" Ja, voorzeker, de hulp van Allah is nabij. (215) Zij
vragen u, wat zij moeten besteden. Zeg hun: "Welke rijkdom gij ook
weggeeft, het moet zijn voor ouders, naaste verwanten, wezen, behoeftigen en
reizigers. En welke weldaad gij ook doet - Allah weet het goed. (216) Vechten
is u geboden ofschoon gij er afkerig van zijt; maar het kan zijn, dat gij
tegenzin hebt in iets terwijl het goed voor u is en het kan zijn, dat u iets
behaagt terwijl het slecht voor u is. Allah weet het en gij weet het niet. (217)
Zij vragen u omtrent het vechten in de heilige maand. Zeg: "Het vechten
hierin is een grote overtreding, maar de mensen van de weg van Allah af te
houden en Hem ondankbaar te zijn en (de toegang tot) de Heilige Moskee (te
verhinderen) en haar mensen er van te verdrijven, is bij Allah een grotere
zonde; en vervolging is erger dan doden." En zij zullen niet ophouden, u
te bevechten, totdat zij u van uw geloof hebben afgebracht, als zij kunnen.
Maar wie onder u zich van zijn geloof afkeert en sterft als een ongelovige -
diens werken zullen tevergeefs zijn in deze wereld en in de toekomende.
Dezulken zijn de bewoners van het Vuur en zij zullen daarin verblijven. (218)
Zij, die geloven en zij die voor de zaak van Allah hun land verlaten en er voor
ijveren, zijn het, die Allah's barmhartigheid verwachten en Allah is
Vergevensgezind, Genadevol. (219) Zij vragen u omtrent wijn en kansspel. Zeg
hun: "In beide is groot nadeel en ook enig voordeel voor de mensen, maar
het nadeel is groter dan het voordeel." En zij vragen u, wat zij moeten
weggeven. Zeg hun: "Hetgeen gij kunt missen." Zo maakt Allah u Zijn
geboden duidelijk, opdat gij over deze en de volgende wereld zult nadenken. (220)
En zij vragen u omtrent de wezen. Zeg hun: "De bevordering van hun welzijn
is een goede daad. En als gij met hen omgaat zijn zij uw broeders. En Allah
weet de kwaadstichters van de vredestichters te onderscheiden. En indien Allah
het had gewild, zou Hij het u moeilijk hebben gemaakt. Voorzeker, Allah is Almachtig,
Alwijs. (221) En huwt geen afgodendienaressen voordat zij geloven; waarlijk een
gelovige slavin is beter, dan een afgodendienares, ofschoon zij u moge behagen.
En huwt haar (gelovige vrouwen) niet aan afgodendienaren uit, voordat zij
geloven; waarlijk een gelovige slaaf is beter, dan een afgodendienaar, ofschoon
hij u moge behagen. Zij noden tot het Vuur, maar Allah noodt u tot de Hemel en
tot vergiffenis door Zijn gebod. En Hij maakt Zijn tekenen aan de mensen
duidelijk, opdat zij lering zullen trekken. (222) En zij vragen u omtrent de
menstruatie. Zeg (hun): "Het is iets schadelijks, blijft dus gedurende de
menstruatie van de vrouwen weg en gaat niet tot haar in, voordat zij hersteld
zijn. Maar wanneer zij zich hebben gereinigd, gaat tot haar in, zoals Allah het
u heeft bevolen. Allah bemint hen, die zich tot Hem wenden en zich rein houden.
(223) Uw vrouwen zijn een akker voor u - komt daarom tot uw akker, zoals het u
behaagt en doet goed voor uzelf en vreest Allah en weet, dat gij Hem zult ontmoeten
en geef goede tijdingen aan de gelovigen. (224) En verschuilt u niet achter
Allah met uw eden om u te onthouden van het goeddoen en het rechtvaardig
handelen en het stichten van vrede tussen de mensen. Allah is Alhorend,
Alwetend. (225) Allah zal u niet ter verantwoording roepen voor uw ijdele eden,
maar Hij zal u ter verantwoording roepen voor hetgeen uw hart heeft verdiend.
Allah is Vergevensgezind, Verdraagzaam. (226) Voor hen, die onthouding zweren
jegens hun vrouwen is de wachtperiode vier maanden; als zij echter ervan
terugkomen, voorzeker, dan is Allah Vergevensgezind, Genadevol. (227) En indien
zij besluiten tot echtscheiding voorzeker Allah is Alhorend, Alwetend. (228) De
gescheiden vrouwen moeten drie menstruatieperioden wachten; en het is haar niet
geoorloofd, hetgeen Allah in haar baarmoeder heeft geschapen, te verbergen,
indien zij in Allah en de laatste dag geloven; en haar echtgenoten hebben het
recht, haar (intussen) terug te nemen, indien zij verzoening wensen. En vóór
haar geldt hetzelfde als tegen haar, hetgeen billijk is, de mannen hebben
voorrang boven haar, Allah is Machtig, Alwijs. (229) Is de echtscheiding twee
keer geschied, behoud haar dan op behoorlijke wijze of zend haar met
vriendelijkheid weg. En het is u niet geoorloofd, iets te nemen van hetgeen gij
haar hebt gegeven, tenzij beiden vrezen, Allah's bepalingen niet in acht te
kunnen nemen. Indien gij (familieleden) vreest, dat zij Allah's bepalingen niet
in acht kunnen nemen, dan zal er voor geen van hen beiden zonde zijn in hetgeen
zij teruggeeft om daardoor vrij te worden. Dit zijn de door Allah
voorgeschreven beperkingen, overschrijdt ze daarom niet; wie de door Allah
voorgeschreven grenzen overschrijden, zijn overtreders. (230) Indien hij van
haar (ten derden male) scheidt, is zij voor hem niet meer geoorloofd, voordat
ze een andere echtgenoot heeft gehuwd en indien deze van haar scheidt, zal het
voor hen geen zonde zijn, tot elkander terug te keren, indien zij er van
overtuigd zijn, dat zij de door Allah voorgeschreven beperkingen in acht zullen
nemen. Dit zijn Allah's bepalingen, welke Hij aan de mensen, die kennis hebben
duidelijk maakt. (231) En wanneer gij van uw vrouwen scheidt en zij het einde
van de haar voorgeschreven periode bereiken, behoudt haar dan op een behoorlijke
manier, of zendt haar op een betamelijke manier weg, maar behoudt haar niet tot
haar nadeel, waardoor gij de perken te buiten gaat. Wie zulks doet, doet gewis
zijn eigen ziel onrecht. En drijft niet de spot met Allah's geboden en gedenkt
Allah's gunst aan u en (gedenkt) het Boek en de wijsheid, die Hij u heeft
nedergezonden, waarmede Hij u vermaant. En vreest Allah en weet, dat Allah de
Kenner is van alle dingen. (232) En wanneer gij van vrouwen scheidt en zij het
einde van haar wachtperiode hebben bereikt, verhindert haar niet, haar
(aanstaande) man te huwen, als zij met elkander op de gebruikelijke wijze tot
overeenstemming zijn gekomen. Dit is een vermaning voor hem, die onder u in
Allah en de laatste dag gelooft. Het is beter en reiner voor u; Allah weet en
gij niet. (233) Moeders (gescheiden vrouwen) zullen haar kinderen twee volle
jaren zogen, dit is voor hen, die de zoogtijd wensen te voltooien. En op de
vader rust de zorg voor voedsel en kleding voor haar volgens gebruik. Geen ziel
wordt belast boven haar vermogen. De moeder zal geen leed worden aangedaan
wegens haar kind, noch zal de vader leed worden aangedaan wegens zijn kind en
hetzelfde geldt voor de erfgenaam. Als beiden besluiten, het kind te spenen
door wederzijdse overeenkomst en overleg, rust er geen schuld op hen. En als
gij verkiest, een min voor uw kinderen te nemen, zal er geen blaam op u rusten,
mits gij hetgeen gij overeenkomt naar billijkheid betaalt. En vreest Allan en
weet, dat Allah ziet, wat gij doet. (234) En diegenen uwer, die sterven en
vrouwen achterlaten, (hun vrouwen) moeten vier maanden en tien dagen wachten.
Wanneer zij het einde der wachtperiode hebben bereikt, zal er op u geen zonde
rusten voor hetgeen zij voor zichzelf op behoorlijke wijze doen; Allah weet,
wat gij doet. (235) En er zal geen schuld op u rusten, indien gii niet
rechtstreeks spreekt over een huwelijksaanzoek aan die vrouwen, of indien gij
dit in uw gedachten verborgen houdt. Allah weet, dat gij het haar zult zeggen.
Maar belooft haar niets in het geheim tenzij gij op de goede wijze spreekt. En
besluit niet tot de huwelijksband, voordat de voorgeschreven wachttijd ten
einde is. En weet, dat Allah weet, wat in uw gedachten is en vreest derhalve
voor Hem en weet, dat Allah Vergevensgezind, Verdraagzaam is. (236) Het zal
voor u geen zonde zijn, indien gij van uw vrouw scheidt, voordat gij haar hebt
benaderd of voor haar een bruidsschat hebt vastgesteld. Maar maakt een
voorziening voor haar, de rijke naar zijn middelen en de arme naar zijn
middelen, een gebruikelijke voorziening - dit is een verplichting voor de
deugdzamen. (237) En indien gij van haar scheidt, voor gij haar hebt benaderd
maar haar een bruidsschat hebt toegekend, (geeft) dan de helft van hetgeen gij
hebt vastgesteld, tenzij zij het u kwijtschelden, of degene, die de
huwelijksband in handen heeft het u zou kwijtschelden. En, indien gij
kwijtscheldt is dit dichter bij de godsvrucht. En vergeet niet, elkander goed
te doen. Voorzeker, Allah ziet, wat gij doet. (238) Waakt over uw gebeden en
het tussengebed en stelt u ootmoedig voor Allah. (239) Als gij in gevaar
verkeert, bidt dan lopende of rijdende, maar wanneer gij veilig zijt, gedenkt
dan Allah, zoals Hij u heeft geleerd, wat gij niet wist. (240) En degenen uwer,
die wanneer zij sterven vrouwen achterlaten, moeten voor hun vrouwen een
testament maken voor hun levensonderhoud gedurende één jaar, zonder dat zij
worden uitgezet. Doch indien zij weggaan zal er geen schuld op u rusten, wegens
datgene, wat zij omtrent zichzelf op behoorlijke wijze doen. En Allah is
Almachtig, Alwijs. (241) En er moet voor de gescheiden vrouwen een billijke
voorziening zijn, dit is een verplichting voor de godvruchtigen. (242) Zo zet
Allah Zijn geboden uiteen, opdat gij zult begrijpen. (243) Weet gij niet van
degenen, die uit angst voor de dood hun huizen verlieten - het waren er
duizenden. Allah zeide tot hen: "Sterft" en dan schonk Hij hun leven.
Voorzeker, Allah is genadig jegens de mensen, maar de meeste mensen zijn
ondankbaar. (244) Strijdt voor de zaak van Allah en weet, dat Allah Alhorend,
Alwetend is. (245) Wie aan Allah het goede deel afstaat, Hij zal het voor hem
vele malen vermenigvuldigen en Allah vermindert en vermeerdert en tot Hem zult
gij worden teruggebracht. (246) Weet gij niet van de leiders der kinderen Israëls
na Mozes, toen zij tot één hunner profeten zeiden: "Stel ons een koning
aan, opdat wij ter wille van Allah kunnen strijden." Hij zeide: "Is
het niet waarschijnlijk, dat gij niet zult willen vechten, wanneer het u wordt
voorgeschreven?" Zij zeiden: "Welke reden hebben wij om ons van het
vechten voor Allah's zaak te willen onthouden, wanneer wij van onze huizen en
onze kinderen zijn verdreven?" Maar, toen het vechten hun werd bevolen,
wendden zij zich af, met uitzondering van een klein aantal hunner; Allah kent
de overtreders goed. (247) En hun profeet zeide tot hen: "Waarlijk, Allah
heeft Taloet (Saul) als koning over u aangesteld." Zij zeiden: "Hoe
kan hij over ons regeren, terwijl wij meer recht op heerschappij hebben dan hij
en hem geen overvloed van rijkdommen is gegeven?" Hij zeide:
"Voorzeker, Allah heeft hem boven u gekozen en heeft hem overvloedig
toegerust met kennis en kracht." En Allah geeft Zijn heerschappij aan wie
Hij wil en Allah is Milddadig, Alwetend. (248) En hun profeet zeide tot hen:
"Het teken van zijn heerschappij is, dat u een hart zal worden gegeven,
waarin de kalmte van uw Heer zal zijn, het beste van de nalatenschap der
volgelingen van Mozes en der volgelingen van Aäron, (een hart) door de engelen
gebracht. Voorzeker, hierin is voor u een teken, als gij gelovigen zijt." (249)
En toen Taloet met de strijdkrachten uitrukte, zeide hij: "Voorzeker,
Allah zal u door een stroom beproeven: dus hij die er van drinkt, is niet met
mij, behalve wanneer hij maar een handvol neemt, en hij die er niets van neemt,
is zeker met mij." Maar behoudens enigen hunner dronken zij er van. En
toen zij de rivier overstaken, hij en de gelovigen met hem - zeiden zij:
"Wij hebben vandaag geen macht over Djaloet (Goliath) en zijn
strijdkrachten." Maar zij, die er zeker van waren, dat zij Allah zouden
ontmoeten, zeiden: "Hoevele kleine groepen hebben niet onder Allah's bevel
over een grote groep gezegevierd." En Allah is met de geduldigen. (250) En
toen zij uitgingen om Djaloet en zijn strijdkrachten te ontmoeten, zeiden zij:
"Onze Heer, stort geduld over ons uit en maak onze voetstappen vast en
help ons tegen het ongelovige volk!" (251) Zo versloegen zij hen door het
gebod van Allah en David doodde Djaloet en Allah gaf hem heerschappij en
wijsheid en onderwees hem, hetgeen Hij wilde. Had Allah sommige mensen niet
door anderen laten terugdrijven, dan zou de aarde verdorven zijn. Maar Allah is
genadig jegens de werelden. (252) Dit zijn de tekenen van Allah. Wij dragen ze
u voor naar waarheid. Voorzeker, gij zijt één der boodschappers. (253) Van deze
boodschappers hebbell wij sommigen boven anderen verheven; tot sommigen hunner
sprak Allah en sommigen hunner verhief Hij in rang. En Wij gaven Jezus, zoon
van Maria duidelijke tekenen en versterkten hem met de geest der heiligheid. En
indien Allah wilde, zouden zij, die na hem kwamen, elkander niet hebben
bestreden, nadat de duidelijke tekenen tot hen waren gekomen, maar zij
twistten, daar sommigen hunner geloofden en anderen verwierpen. En indien Allah
wilde, zouden zij elkander niet hebben bestreden, maar Allah doet, wat Hij wil.
(254) O, gij die gelooft, geeft van hetgeen Wij u hebben geschonken, voordat de
dag komt, waarop noch handel, noch vriendschap, noch voorspraak zal zijn; en de
ongelovigen zijn de onrechtvaardigen. (255) Allah! Er is geen God dan Hij, de
Levende, de Zelfbestaande. Sluimer, noch slaap overmant Hem. Al wat in de
hemelen en wat op aarde is, behoort Hem. Wie kan bij Hem bemiddelen zonder Zijn
verlof? Hij kent hetgeen voor hen is en wat achter hen is en zij kunnen niets
van Zijn kennis omvatten, dan wat Hij wil. Zijn troon strekt zich uit over
hemelen en aarde en het waken over beide vermoeit Hem niet; Hij is de
Verhevene, de Grote. (256) Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het
juiste pad is van dwaling onderscheiden; derhalve, hij die de duivel
verloochent en in Allah gelooft, heeft een sterk houvast gegrepen, dat
onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend. (257) Allah is de Vriend dergenen,
die geloven; Hij brengt hen uit de duisternis tot het licht. Maar de vrienden
der ongelovigen zijn de duivelen, zij brengen hen uit het licht in de
duisternis; dezen zijn de bewoners van het vuur, daarin zullen zij wonen. (258)
Hebt gij niet vernomen van hem, die met Abraham over zijn Heer redetwistte,
omdat Allah hem het koninkrijk had gegeven? Toen Abraham zeide: "Mijn Heer
is Hij, die het leven geeft en doet sterven", zeide hij: "Ik geef
leven en doe sterven." Abraham zeide: "Nu, Allah doet de zon van het
Oosten opgaan, doet gij haar van het Westen opgaan." Daarop verstomde de
ongelovige in verbazing. En Allah leidt het onrechtvaardige volk niet. (259)
Of, gelijk degene, die langs een stad komende, welke was ingestort, uitriep:
"Hoe zal Allah haar doen herleven na haar vernietiging?" Toen deed
Allah hem sterven voor honderd jaren; daarna wekte Hij hem op en zeide:
"Hoelang zijt gij hier reeds?" Hij antwoordde: "Ik ben een dag,
of een gedeelte van een dag gebleven." Hij zeide: "Neen, gij zijt
honderd jaren gebleven. Kijk nu naar uw voedsel en uw drank; zij zijn niet
bedorven. En kijk naar uw ezel; (dit is) opdat Wij u tot een teken voor de
mensen maken. En kijk naar de beenderen, hoe Wij ze in elkaar zetten en ze
daarna met vlees bekleden." En toen hem dit duidelijk werd zeide hij:
"Ik weet, dat Allah macht heeft over alle dingen." (260) En toen
Abraham zeide: "Mijn Heer, toon mij, hoe Gij de doden tot leven
opwekt." Hij zeide: "Gelooft gij dan niet?" Hij zeide: "Ja,
maar opdat mijn hart rustig zij." Hij antwoordde: "Neem vier vogels
en maak ze aan u gehecht. Zet dan ieder hunner op een heuvel; roep hen dan; ze
zullen haastig tot u komen. En weet, dat Allah Almachtig, Alwijs is. (261) De
gelijkenis van degenen, die hun rijkdommen voor de zaak van Allah besteden, is
als de gelijkenis van een graankorrel, die zeven aren voortbrengt, in elke aar
honderd korrels. Allah vermeerdert voor wie Hij wil; Allah is Alomvattend,
Alwetend. (262) Zij, die hun rijkdommen ter wille van Allah besteden, en het besteden
niet doen volgen door (anderen) te verwijten of te krenken, voor hen is er
beloning bij hun Heer en zij zullen geen vrees hebben, noch zullen zij treuren.
(263) Een vriendelijk woord en vergiffenis schenken is beter, dan
liefdadigheid, gevolgd door krenking. En Allah is Zichzelf genoeg,
Verdraagzaam. (264) O, gij die gelooft, maakt uw aalmoezen niet waardeloos door
verwijt of krenking, zoals hij, die zijn rijkdommen weggeeft, om op te vallen
bij de mensen en hij gelooft niet in Allah en de laatste dag. Hij is als een
gladde rots, die met aarde is bedekt, waarop een stortregen valt, welke haar
kaal achterlaat. Zij hebben geen macht over wat zij verdienen. En Allah leidt
het ongelovige volk niet. (265) En de gelijkenis van degenen, die hun
rijkdommen weggeven, Allah's welbehagen zoekende en hun ziel versterkende, is
als een tuin op hooggelegen grond, die bij regen tweevoudig vruchten
voortbrengt. En als er geen regen op valt, dan is dauw voldoende. Allah ziet,
wat gij doet. (266) Zou iemand uwer wensen dat er voor hem een tuin was met
palmbomen en wijnstokken waardoor beken vloeien en waarin voor hem allerlei
vruchten groeien, terwijl hij oud is en een zwak nakomelingschap heeft, en dat
hem (de tuin) een vurige wervelwind treft en hem verschroeit? Zo zet Allah u
Zijn woorden uiteen, op dat gij tot nadenken zult komen. (267) O, gij die
gelooft, geeft van de goede dingen weg, die gij hebt verdiend en van hetgeen
Wij voor u uit de aarde voortbrengen en zoekt niet hetgeen slecht is, om er van
weg te geven, wanneer gij het zelf niet zoudt nemen, tenzij oogluikend; en
weet, dat Allah Zichzelf-genoeg, Geprezen is. (268) Satan dreigt u met armoede
en gelast u hetgeen slecht is, terwijl Allah uit Zichzelf u vergiffenis en
overvloed belooft; en Allah is Overvloedig-gevend, Alwetend. (269) Hij schenkt
wijsheid aan wie Hij wil en wie wijsheid is geschonken is inderdaad overvloedig
begiftigd en niemand trekt er lering uit, behalve zij, die begrip hebben. (270)
En alles wat gij geeft en elke gelofte, die gij aflegt, voorzeker Allah weet
het; er is geen hulp voor de onrechtvaardigen. (271) Als gij openlijk aalmoezen
geeft is het goed, maar als gij dit in stilte doet en aan de armen geeft is het
beter voor u en Hij zal de fouten van u wegnemen. En Allah weet, wat gij doet. (272)
Hen te leiden is niet uw plicht, maar Allah leidt wie Hij wil. En welke
rijkdommen gij ook weggeeft, het komt u ten goede en gij geeft alleen om
Allah's welbehagen te zoeken. En welke rijkdommen gij ook besteedt, het zal u
ten volle worden terugbetaald en u zal geen onrecht worden aangedaan. (273)
(Aalmoezen zijn) voor de armen, die gebonden zijn (door hun dienst) aan Allah,
en in het land niet kunnen rondtrekken. De onwetende beschouwt hen als rijken
wegens hun hescheidenheid. Gij zult hen aan hun tekenen herkennen, daar zij
niet op een opdringerige wijze bij de mensen vragen. En welke rijkdommen gij
ook besteedt, voorzeker, Allah weet het goed. (274) Zij, die hun rijkdommen
nacht en dag, heimelijk of openlijk weggeven, ontvangen hun beloning van hun
Heer; zij zullen niet vrezen, noch zullen zij treuren. (275) Degenen, die
woekerwinst maken, verrijzen zoals iemand, die door Satan met krankzinnigheid
is geslagen. Dat komt, omdat zij zeggen: "Handel is gelijk aan
rente", terwijl Allah de heeft wettig en de rente onwettig heeft
verklaard. Die daarom een vermaning van zijn Heer krijgt en er mee ophoudt, hem
zal toebehoren, hetgeen hij vroeger heeft ontvangen en zijn zaak is bij Allah.
En zij, die terugvallen, zij zijn de mensen van het Vuur, daarin zullen zij
vertoeven. (276) Allah schaft de rente af en doet de weldadigheid toenemen. En
Allah heeft niet lief alle ondankbaren en zondaren. (277) Voorzeker, zij die
geloven en goede daden doen en het gebed houden en de Zakaat betalen, hun
beloning is bij hun Heer en voor hen is geen vrees, noch zullen zij treuren. (278)
O, gij die gelooft, vreest Allah en doet afstand van de rest van de rente, als
gij gelovigen zijt. (279) Maar indien gij dit niet doet, bereidt u dan ten
oorlog met Allah en Zijn boodschapper; indien gij berouw hebt is voor u het
oorspronkelijke kapitaal: zo zult gij geen onrecht doen, noch zal u onrecht
worden aangedaan. (280) En indien iemand in verlegenheid is, laat er dan
uitstel zijn tot het hem past. En wanneer gij kwijtscheldt is het beter voor u;
wist gij het slechts. (281) En vreest de dag, waarop gij tot Allah zult worden
teruggebracht; dan zal aan elke ziel ten volle worden betaald hetgeen zij heeft
verdiend; en onrecht zal hen niet worden aangedaan. (282) O, gij die gelooft,
wanneer gij van elkander leent voor een vastgestelde periode, schrijft het dan
op. Laat een schrijver het naar waarheid in uw bijzijn optekenen en geen
schrijver moet weigeren, te schrijven, zoals Allah hem heeft onderwezen; laat
hem daarom schrijven en laat de schuldenaar dicteren en hij moet Allah, zijn
Heer vrezen en niets daaraan afdoen. Maar, indien de schuldenaar weinig
verstand heeft, of zwak is, of zelf niet kan dicteren, laat dan zijn
zaakwaarnemer eerlijk dicteren. En roept van onder uw mannen twee getuigen en
als er geen twee mannen zijn, dan één man en twee vrouwen van degenen, die u
als getuigen aanstaan, zodat, wanneer één der twee vrouwen zich zou vergissen,
de ene de andere indachtig moge maken. En de getuigen mogen niet weigeren,
wanneer zij worden gedaagd. En wordt het schrijven niet moe, of het weinig of
veel zij, betreffende de vervaltijd. Dit is in Allah's ogen eerder
rechtvaardig, het maakt het getuigenis zekerder en weerhoudt u van twijfel.
Maar wanneer het contante handel is, die gij onderling drijft, zal het geen
blaam voor u zijn, als gij het niet neerschrijft. En hebt getuigen, wanneer gij
aan elkander verkoopt en de schrijver en de getuigen mag geen leed worden
aangedaan. En indien gij zulks doet, zal het zeker overtreding van u zijn.
Vreest Allah. Allah schenkt u kennis en Allah weet alle dingen goed. (283) En
indien gij op reis zijt en geen schrijver vindt, laat er dan een onderpand voor
worden gegeven. En indien één uwer de ander iets toevertrouwt, laat dan degene
aan wie het toevertrouwd is, het toevertrouwde teruggeven en laat hem Allah
zijn Heer vrezen. Verbergt geen getuigenis; en wie dat wel doet diens hart is
zeker zondig en Allah weet goed, wat gij doet. (284) Aan Allah behoort wat in
de hemelen en wat op de aarde is; en indien gij openbaart hetgeen in uw
innerlijk is of het verborgen houdt, Allah zal u er rekenschap voor vragen; dan
zal Hij vergeven wie Hij wil en straffen, wie Hij wil. Allah heeft macht over
alle dingen. (285) Deze boodschapper gelooft in hetgeen hem van zijn Heer is geopenbaard
en ook de gelovigen, allen geloven in Allah, Zijn engelen, Zijn boeken en Zijn
boodschappers, zeggende: "Wij maken geen verschil tussen Zijn
boodschappers"; en zij zeggen: "Wij hebben gehoord en gehoorzaamd,
Heer, wij vragen U vergiffenis en tot U is (onze) terugkeer." (286) Allah
belast geen ziel boven haar vermogen. Voor haar is wat zij verdient en tegen
haar is ook wat zij verdient. "Onze Heer, straf ons niet als wij vergeten
of een fout hebben begaan, Heer, en belast ons niet, zoals Gij degenen, die
vóór ons waren hebt belast; onze Heer belast ons niet met datgene, waarvoor wij
de kracht niet hebben (het te dragen), wis onze fouten uit en schenk ons
vergiffenis en wees ons barmhartig; Gij zijt onze Meester, help ons daarom
tegen het ongelovige volk."
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق